Drugi sezon serialu HBO „Detektyw” nie daje prostej przyjemności związanej ze śledzeniem kryminalnej intrygi oraz przeżywaniem sensacyjnych uniesień. Mroczna konwencja kryminału służy za to zadawaniu pytań o winę i odkupienie.
Płakaliśmy ze wzruszenia i drżeliśmy z zachwytu na dobrych filmach, leczyliśmy złamane serca po tych złych. Podobnie jak w ubiegłym roku, redaktorzy działu Patrząc – na co dzień ukryci za tekstami innych autorów – wspólnie wychodzą z cienia, by podzielić się z Państwem zestawieniem swych filmowych radości i rozczarowań.
Świat „Detektywa” jest światem, w którym dokonała się bezpardonowa katastrofa, dissipatio humani generis – całkowite, absolutne „rozsypanie gatunku ludzkiego”, o jakim mówią nam apokaliptyczne rozdziały świętych ksiąg. I któremu z pomocą przyjść może tylko mesjasz.
Marta Bucholc Ani śladu nudy. „Sherlock Holmes” Sherlock Holmes miał wiele dziwactw. Jadał nieregularnie, regularnie nie dosypiał. Nie przejmował się wietrzeniem pomieszczeń. Był pracoholikiem. Bez zajęcia nudził się straszliwie, zabijając czas czytaniem, doświadczeniami chemicznymi, grą na skrzypcach i milczeniem. Milczenie bywało objawem melancholii, którą zwalczał tytoniem i przyjmowaną dożylnie morfiną. Mimo to utrzymywał znakomitą kondycję […]