Patrząc z zewnątrz, ma się często wrażenie, że biskupi zachowują się w sferze publicznej jak politycy walczący o władzę. Nie przepraszają, bo taki gest może być ich zdaniem odebrany jako oznaka słabości. Nie patrzą na rzeczywistość i duchowe potrzeby wiernych, uciekają w ideologiczne slogany, jakby bali się, że otwarta rozmowa i wyważenie swojego stanowiska zostaną zinterpretowane jako zmiękczenie przekazu.
Szanowni Państwo, smutny skandal, związany z oskarżeniami o pedofilię wobec polskich duchownych, spotkał się ze zdecydowaną reakcją biskupa Wojciecha Polaka. Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski zapewnił, że Kościół będzie zdecydowanie reagować w sprawach związanych z pedofilią. Padły przeprosiny. Nie zmienia to jednak faktu, że przed Kościołem katolickim w Polsce stoją ogromne wyzwania. Sprawy z Dominikany […]
Skandale pedofilskie wiele mówią o polskim Kościele i polskiej kulturze. Polski Kościół zmuszają do odkrycia, że apokaliptyczna intuicja św. Pawła: „Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska” (Rz 5, 20) ma swój ciemny rewers: tam, gdzie łaska wydaje się rozlewać – upada komunizm i nastaje liberalna demokracja – wzmaga się grzech.