W Bachowskim roku 1950 Dymitr Szostakowicz wziął udział w uroczystościach zorganizowanych w Lipsku na cześć „największego NRD-owskiego kompozytora”. Usłyszał wtedy wielką Tatianę Nikołajewą grającą „Preludia i fugi” z „Das Wohltemperierte Klavier”.
Sergiusz Prokofiew, znany głównie jako kompozytor bajki muzycznej „Piotruś i Wilk”, muzyki do reklamy Nescafé, a dla słuchaczy RMF Classic również jako twórca mozartowsko-haydnowskiej „Symfonii klasycznej”, genialną muzykę pisał wręcz na kilogramy.
Na nazwisko Dymitra Szostakowicza łatwo natrafić i zwykle ma to coś wspólnego ze Stalinem. Owszem, radziecki tyran miał duży wpływ na życie i pośrednio na twórczość kompozytora. Ale mówienie o Szostakowiczu wyłącznie w tym kontekście powoduje, że zapomina się o najważniejszym, czyli o muzyce. Oto krótkie wprowadzenie do jego twórczości.
Berlin. Po miękkich schodach stępuję do raju melomana – piwnicy kulturalnego domu towarowego przy Friedrichstrasse.