Zapraszamy do kolejnego odcinka z serii rozmów o doświadczeniu „dzieci transformacji”. Tym razem redaktor naczelny „Kultury Liberalnej” Jarosław Kuisz rozmawia z dziennikarką radia TOK FM Karoliną Lewicką o przyczynach politycznej słabości jej pokolenia.
W kolejnym odcinku „Prawa do niuansu” Jarosław Kuisz kontynuuje swój cykl rozmów o pokoleniu dzieci transformacji. Gościnią jest Paulina Wilk, dziennikarka, reportażystka i autorka między innymi książki „Znaki szczególne” – prywatnego zapisu dorastania w czasie demokratycznych przemian.
Szanowni Państwo! Pokolenie czterdziestolatków ze wszystkich pokoleń, które zastała transformacja ustrojowa i gospodarcza Polski, jest najmniej widzialne. Nie ma za sobą legendy walki o demokrację, czy choćby starań o stabilne życie w czasie trudnego PRL-u, jak jego rodzice. Dzieci transformacji, które w latach dziewięćdziesiątych chodziły do szkoły, nie wniosły do wolnej Polski wielkich zasług, nie […]
Moje pokolenie dostało w latach dziewięćdziesiątych „list z Hogwartu”. Weszłyśmy jako dzieci do świata, którego nie znałyśmy ani my, ani nasi rodzice. Cóż więc mogłyśmy zrobić? Oczywiście: uczyć się. Dźwigamy, jak Hermiona, torby wypełnione książkami, jednak nie doceniamy własnej pracy i zdolności, boimy się, że świat nas zdemaskuje.
„Zachowajmy walkę starszych pokoleń w muzeum odzyskanej niepodległości i odwróćmy się w stronę przyszłości z naszym własnym doświadczeniem. Innym, ale nie gorszym. Proponuję, abyśmy odważyli się mówić własnym głosem, a nie ciągle słuchać tego, co suflują nam dużo starsi koledzy” – mówi pisarka i felietonistka Anna Dziewit-Meller w rozmowie z Jarosławem Kuiszem.
W kolejnym odcinku „Prawa do niuansu” wracamy do wspomnień z czasów transformacji i rozmowy o tym, jak budować narrację o ostatnich trzydziestu latach. Jarosław Kuisz rozmawia ze znakomitą gościnią, Anną Dziewit-Meller.
Szanowni Państwo! A co, jeśli rok 1989 przestanie być rokiem definiującym współczesną Polskę? Politycy, budując swoją ofertę dla społeczeństwa, powinni brać pod uwagę pokolenie, dla którego przełomem był pierwszy McDonald’s w mieście, a nie obecność przedstawicieli dawnej demokratycznej opozycji w sejmie i rządzie. Sprawę komplikuje jednak fakt, że owi politycy własne kariery budowali w większości […]
Nagle słyszymy nową tonację, kogoś, kto chce uczciwie opowiedzieć o swoim doświadczeniu i wychodzi poza dominujące narracje, którymi steruje zawsze jakiś „-izm”, nacjonalizm, postkomunistyczny liberalizm, lewicowość. Dzięki temu dzieci transformacji mogą nieco inaczej dostrzegać jasne i ciemne strony historii, a także współczesnej rzeczywistości.
„W latach mojej wczesnej młodości w telewizjach, w gazetach mówiono: skończył się komunizm, trzeba zrobić reformy, wejść do NATO i do Unii Europejskiej, zbudować autostradę. Dzisiaj już doszliśmy tam, gdzie mieliśmy dojść, i jako społeczeństwo musimy w doroślejszy sposób zadać sobie pytanie, co dalej” – mówi filozof i pisarz, autor książki „Pamiętam”, Piotr Stankiewicz.