Wielotomowe wydanie dzienników Seferisa było wydarzeniem w Grecji końca XX wieku. Zawiera on zapisy na tematy prywatne i publiczne, noty poetyckie, uwagi osobiste i polityczne, lecz żaden z tych rodzajów zapisów nie osiąga wyraźnej przewagi. Świat widziany przez Seferisa jest jak gdyby zamglony, niezbyt wyraźny i trudny do uchwycenia.
O Szczepanie Twardochu nie dowiedziałem się z „Dzienników” wiele. Nie próbowałem nawet. Nie uchodzi podglądać kogoś, kto sobie tego nie życzy. Zaniepokoił mnie natomiast pewien widoczny w „Dziennikach” symptom – nieuprawnione poczucie powinowactwa z Sándorem Máraim.
Paweł Majewski Jak zrobić siebie, żeby innych nie bolało. Dzienniki Susan Sontag Gdy pod koniec lat 60. Gertrude Himmelfarb pouczała protekcjonalnie „pannę Sontag”, jak należy myśleć i pisać o kulturze, miała może szczerą nadzieję, że z tej młodej osoby wyrośnie „przyzwoita intelektualistka”. Gdyby przeczytała zapiski Sontag z początkowych partii jej dziennika, z pewnością utraciłaby tę […]
Rafał Woś Mój przyjaciel FJR Mam sekretnego przyjaciela. Jest starym (rocznik 1931) niemieckim Żydem, bon vivantem i zdeklarowanym biseksualistą. W ciągu ostatnich dwóch lat wiele się od niego nauczyłem, wiele się przy nim uśmiałem, nieraz też bardzo mi pomógł. Nazywa się Fritz J. Raddatz. A nasza przyjaźń polega na tym, że jego „Dziennik 1982-2001” leży […]
Paweł Majewski Niekończąca się droga do siebie Istnieją ludzie, którzy sądzą, że zarówno pisanie, jak i czytanie dzienników są czynnościami bezwstydnymi, co miałoby wynikać stąd, że piszący bezwstydnie skupiają się na własnym „ja”, a czytający bezwstydnie je podglądają. Z sądem tym, jak ze wszystkimi mniemaniami opartymi na kryterium tak zwanego smaku, trudno rzeczowo dyskutować. Można […]