„Czy kiedykolwiek coś wpłynęło na ciebie do takiego stopnia, że zatrzymałeś się i przeanalizowałeś na nowo wszystkie myśli, plany, pomysły oraz zdarzenia ze swojego życia?” – zapytał mnie kiedyś chłopak wracający z rave’u. Wtedy nie wiedziałem, o co dokładnie mu chodzi. Nie wiedziałem też, co może mieć z tym wspólnego weekendowa impreza.
Jemy oczami – to oklepana przenośnia. Nie dość, że nie wzbudza kontrowersji, to nawet w widoczny sposób wpływa na fotografowanie i prezentację potraw. A gdyby odnieść metaforę do innego zmysłu? Czy słyszeli państwo, że jemy również uszami?
„Budujemy skomplikowane rakiety kosmiczne, ale nie potrafimy «zajrzeć» do ludzkiego ucha”, mówi Wojtek Urbański, kompozytor i sound designer. Podczas warszawskiego TEDx’u udowodnił publiczności, że jesteśmy wysoce wrażliwi na dźwięki, wbrew powszechnemu przekonaniu o notorycznym deptaniu uszu przez całe zastępy wrednych słoni.
29 sierpnia 1952 roku miało miejsce pierwsze wykonanie „4′33″” Johna Cage’a. David Tudor wychodzi na scenę, zasiada do fortepianu, już ma zacząć grać, lecz zamiast tego – zamiera.