Zdolny muzyk, wcale niezły rysownik, dobrze zapowiadający się naukowiec, dociekliwy psychoanalityk, wybitny prozaik, przyzwoity dramaturg, namiętny publicysta, seksualny obsesjonat, morfinista, morderca i samobójca. Oto Géza Csáth w całej krasie.
Polityczność seksu i erotyki nie jest wynalazkiem lewicujących poststrukturalistów. Jak wszystko albo prawie wszystko w dziedzinie ludzkiego życia zmysłowo-mentalnego, odkryli ją starożytni. Tekst Owidiusza jest tego dobrym przykładem.
Czym jest „glądzie”, do czego służą „pieścidła”, jaki kształt mają „półłanki” i gdzie skrywa się „kądziołka”? By się tego dowiedzieć, nie trzeba sięgać daleko. Wystarczy zajrzeć do klasyków polskiej literatury erotycznej, a więc autorów dobrze znanych… ze szkolnych lektur. To właśnie dzięki Rejowi, Kochanowskiemu, Morsztynowi, Potockiemu, Nieborowskiemu i innym dawnym zaczerniaczom papieru „Polski słownik seksualizmów” zawiera, bagatela!, dziesięć tysięcy haseł. Liczba imponująca w obliczu mizerii […]