Warszawa widziała tyle demonstracji w ostatnich latach, że być może wielki niedzielny marsz był tylko jednym z wielu. Przychodzą na myśl jednak tylko dwa momenty w powojennej historii Polski, gdy wyjście na ulice i place Warszawy zmieniło bieg historii. Czy zatem Donald Tusk ma rację, ogłaszając radośnie, że „tej fali już nic nie zatrzyma”? Myślę, że tak.
Wspomnienia Sowińskiej to autoportret kobiety będącej najpierw aktywną członkinią, a następnie ofiarą powojennego komunistycznego aparatu represji. Jej tekst mówi nie tylko o tym, co się działo w ponurych latach stalinowskich, ale również jak się te lata przeżywało.
Kim byli ludzie, którzy wdrapali się na najwyższy szczebel politycznej drabiny PRL? Jerzy Eisler pisze o nich bez wybielania, unikając jednocześnie haseł w poetyce: „żydowskie wilkołaki z UB”.
„Jeszcze nie tak dawno większość polskiego społeczeństwa nie miała pojęcia nie tylko o urlopach, ale i o powszednim «czasie wolnym». Wstawano o świcie, kładziono się o zmierzchu, czas pomiędzy był pracą. Święto było świętowaniem. Siadano, oczywiście, na ławeczce przed domem, gadano – ale poczucia, że to czas wolny i w ten sposób wyodrębniony, nie było”, mówi historyk.
Czytałem kiedyś tekst o organizowanych w szczytowym okresie rządów Gomułki obchodach pięćset pięćdziesiątej rocznicy bitwy pod Grunwaldem. Trybuna z komunistycznymi oficjelami obwieszona była staropolskimi flagami z krzyżami i wizerunkami świętych, a my sami okazywaliśmy się potomkami rycerzy spod Grunwaldu.
Łukasz Jasina Seks w polskim kinie, czyli sztuka szybkiego przewracania aktorek na podłogę Polacy też czasem są wśród przodowników. Jak nikt na świecie potrafiliśmy pokazać na ekranie cierpienie i krzywdę, rozliczyć się z nieudanymi historycznymi wyborami, spotykającymi nasz naród krzywdami, a nawet krzywdami przez nasz naród zadanymi nam samym i innym wokoło. Polscy filmowcy potrafili […]