Echa zamachu w Orlando przypomniały, że również w Polsce nie brakuje problemów z homofobią. Na szczęście nie doprowadziły one jeszcze do tak poważnych skutków. Należy jednak pamiętać, że tego rodzaju tragedie są często wynikiem innych okoliczności, przejawiających się wcześniej w pozornie „niegroźnych” incydentach.
Konserwatywni polscy rycerze, jastrzębie naszej polityki i publicystyki niewiasty szanują, ale tylko wtedy, gdy te znają swoje miejsce i naturalne kobiece ograniczenia.
Od 2013 r. HejtStop prowadzi działalność, w ramach której uczy reagowania na mowę nienawiści. Dzisiaj szczególnie intensywnie odczuwamy na własnej skórze, w jaki sposób całe zjawisko wygląda z perspektywy osoby poddawanej hejtowi.
Polityka wywołuje emocje. Mocne epitety wydają się nieodłączną częścią sporów z udziałem osób zaangażowanych w sprawy publiczne. Pół biedy, jeżeli jest to marginalny wątek istotnych dyskusji. Gorzej, jeżeli „hejt” staje się celem sam w sobie.
„Media kłamią” – w tym stwierdzeniu zawarta jest przynajmniej część prawdy. Media „tradycyjne” kierują się określonymi interesami, selektywnie informują o problemach, czasami zwyczajnie manipulują. Dzisiaj jednak dużo większym problemem wydają się treści umieszczane w „nowych mediach”.
Nie każdy zna język niemiecki, ale każdy potrafi przetłumaczyć hasło „Jude(n) raus”. Przywykliśmy już do nienawiści, uprzedzeń i stygmatyzowania innych osób tak bardzo, że nawet nie zastanawiamy się nad istotą tego zjawiska.
Umieszczanie w internecie stwierdzeń obraźliwych, wyzwisk czy krzywdzących uogólnień na temat całych grup stało się trwałym elementem internetowych dyskusji. Mowa nienawiści kojarzy się z treściami wulgarnymi, zawierającymi ewidentne nawoływania do przemocy. Tak naprawdę jest to zjawisko bardziej złożone.