„Cięcia” przynoszą mozaikę transformacyjnych doświadczeń. To mocny głos tych, których przez lata demonstracyjnie uprzedmiotawiano, a zarazem znakomita inspiracja dla refleksji socjologicznej czy antropologicznej. Trudno się jednak pozbyć wrażenia, że to dzieło niedokończone.
O II wojnie światowej napisano już setki książek. Czy jest sens tworzyć kolejne? Magdalena Grzebałkowska przekonuje nas, że warto. I czyni to niezwykle skutecznie.
Marta Bucholc Rozczochrani. „Buntownicy. Polskie lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte” Zawsze potargany, w związku z tym mówiono, że wyglądam jak „skurwiony Chopin”, a głównym prezentem wręczanym mi wszędzie był grzebień, wtedy bardzo rzadko przeze mnie używany. Nawet na festiwalu teatrów debiutujących „Start” w Bydgoszczy tak zwane off-jury przyznało mi – jako członkowi oficjalnego jury – „Nagrodę […]