We współczesnej sferze publicznej jest wiele informacyjnego chaosu, co służy autorytarnym politykom. W miejsce postawy ironicznej trzeba po prostu mówić prawdę – w sposób jasny i wrażliwy na emocje innych ludzi.
Hannah Gadsby dekonstruuje stand-up, ale też wraca do korzeni okrężną drogą. Przypomina publiczności, że wypowiedziana opowieść ma transformacyjną moc – i dla słuchających, i dla narratorki.
Nowelizacja ustawy o IPN wywołała poważny kryzys dyplomatyczny, którego konsekwencje będziemy ponosili przez lata. Tymczasem autorzy Klubu Jagiellońskiego postanowili obrócić całą sprawę w żart, wspinając się na wyżyny ironii, o jakich się Monty Pythonowi nie śniło.
„Ciało”, kolejny tom opowiadań Wiktora Jerofiejewa, który będzie gościem na tegorocznym Big Book Festival, jest kolejnym potwierdzeniem jego sławy mistrza ironii i groteski. Pełno tu literackiej łobuzerki.
Adriana Prodeus Frances Ha to ja − Czym się zajmujesz? − Trudno to wyjaśnić. − Dlatego, że to, co robisz, jest skomplikowane? − Nie, dlatego, że tak naprawdę tego nie robię. „Frances Ha” Dawno nie było w kinie bohaterki, która podbiłaby nasze serca tak jak Frances Ha: niedojrzała, niepozbierana, chaotyczna. Łatwo się z nią utożsamić. […]
Piotr Kieżun Rewolucja kpiarzy Są miasta, których istnienie wydaje się na zawsze złączone z nazwiskiem konkretnego pisarza. W szczególności te zapomniane, oddalone od wielkich zachodnich metropolii, podobne do starych mebli pokrytych cienką warstewką kurzu, stojących cierpliwie w kącie pokoju. Gdy mówimy „Dublin”, myślimy o Joysie. Triest pozostaje w naszej pamięci zarezerwowany dla Itala Sveva. Lizbona […]
Tomasz Sawczuk W co wierzy liberalna ironistka. Czytając Rorty’ego od początku Bergson twierdził, że filozof próbuje przez całe życie ująć w słowa jedną myśl. Jeżeli tak, to w wypadku Richarda Rorty’ego kulminacją tej myśli byłaby „liberalna ironistka”, chyba najbardziej znana figura filozofii zmarłego przed kilku laty najsławniejszego amerykańskiego neopragmatysty. Mimo dużego dorobku i wielu przekładów […]
Bez próby odpowiedzi na pytanie o kształt Węgier po I wojnie światowej pozostawał tylko absurd, bezkształt i niemożność prowincjonalnego życia. Oto zadanie dla Węgra początku XX wieku. Kosztolányi jako jeden z autorów „Nyugatu” doskonale zdawał sobie z tego sprawę.
Jerzy J. Kolarzowski Inteligencja – twarz w społeczeństwie Performatyw naznaczenia. Wypowiedzi performatywne, inaczej performatywy, to szczególny rodzaj zdań, dla których nie da się ustalić prawdziwości empirycznej przed ich wypowiedzeniem. Same zaś, przez akt mowy, są czynami stwarzającymi realne skutki (na przykład: „tak” podczas zaślubin, „mianuję cię porucznikiem” itd.). Kiedy zastanawiamy się, czy dana wypowiedź może […]
Paweł Majewski O duszy emo Odkąd słowo „emo” przestało oznaczać jedynie podgatunek muzyki postpunkowej, zaczęło funkcjonować jako klucz do pewnych stanów świadomości. Że są to stany nieprzyjemne, wie każdy, kto ma jakiekolwiek pojęcie o współczesnej popkulturze. Mniej ludzi wie, że wynikają one z pewnych zasadniczych i nieusuwalnych sprzeczności w procesie doznawania świata przez emo. Jeden […]