Komunizm w Polsce postrzega się jako ideowy monolit i twór obcy. Książka „Bunt, podziemie, władza” narusza te wyobrażenia, a w rozmowie z Erykiem Krasuckim autor wyjaśnia, skąd wzięli się „Oni”, czym były „osobiste komunizmy” i dlaczego pewien łódzki prawnik nie nadawał się do rewolucyjnej roboty.
W Bibliotece Narodowej Ossolineum ukazała się niedawno opasła antologia poezji grupy „Żagary”. Lektura na dziś? Jak najbardziej. Żagarystów określa się zazwyczaj jako poetów katastroficznych, a debata publiczna od kilku lat wygląda coraz częściej jak manifest katastrofizmu. Są jednak pewne różnice.
Nobel dla Swietłany Aleksijewicz to docenienie nie tylko jej twórczości, lecz także reportażu jako formy literackiej. O pracy reportażysty i opisywaniu czasu przełomu Adrianowi Stachowskiemu opowiada Małgorzata Szejnert, jedna z najbardziej znanych polskich autorek non-fiction.
Kiedy po wojnie Miłosz rozpoczął pracę w charakterze peerelowskiego dyplomaty, postawił na szali całą swoją literacką niezależność i dobre imię. Dziś ilość zarzutów stawianych mu z tego powodu przez niektórych krytyków jest przeogromna. Wydane właśnie „Raporty dyplomatyczne” pisarza są dobrą okazją, by te opinie zweryfikować.
Andrzej Lam Tańcowały dwa Michały Książkę Emila Pasierskiego bierze się do ręki nie bez wątpliwości. Dotyczą one korzyści, jakie odnieść można z porównania żywotów tak różnych, połączonych wprawdzie rówieśnictwem i okolicznościami debiutu, ale w powszechnej świadomości oddalonych od siebie zarówno diametralną różnicą postaw, jak i skalą talentu. To trochę tak, jakby miały tańcować dwa Michały. […]