Czy kino dokumentalne może stać się narzędziem przebaczenia zbrodniarzom? Jaki użytek może zrobić reżyser z kłamstw swoich bohaterów? Joshua Oppenheimer, reżyser nominowanych do Oscara „Sceny zbrodni” oraz „Sceny ciszy” w rozmowie z Grzegorzem Brzozowskim.
Przegląd Oscarowych nominacji układa się w pochwałę unikalnych właściwości gatunku dokumentalnego – intymności i autentyczności spojrzenia, którego nie można oddać innymi środkami.
Na mapie tegorocznego festiwalu pojawiło się kilka ważnych nazwisk: Roy Andersson, Andriej Konczałowski czy Joshua Oppenheimer. Wielu reżyserów, próbując osiągnąć prostotę, popadło jednak w banał. Ci którym się udało, nie zostali należycie docenieni.
Oscar dla filmu dokumentalnego nie wywołuje tak intensywnych emocji jak Oscar (lub jego brak) dla Leonarda di Caprio. Nominowane w tym roku produkcje to jednak plejada obrazów wybitnych: od kroniki placu Tahrir po intymną historię japońskiego małżeństwa. Każdy z nich zasługuje na uwagę – z wyjątkiem tego, który statuetkę ostatecznie zdobył.
Rok 2014 chcielibyśmy powitać inauguracją nowej tradycji. Redaktorzy działu „Patrząc”, na co dzień zajęci przede wszystkim redagowaniem tekstów innych autorów, sami niejednokrotnie pisali własne eseje – a nawet jak nie pisali, to chodzili i patrzyli. Specjalnie dla Państwa przygotowali podsumowanie ich filmowych ekscytacji, wzruszeń i rozczarowań w 2013 roku.