Rocznice często są przekleństwem dla historyków. Opasłe publikacje i tłumnie uczęszczane ceremonie rzadko przyczyniają się do głębokiego myślenia o historii. Mogą co najwyżej pomóc wypracowaniu jakiejś formy dialogu międzynarodowego.
Postać Tadeusza Mazowieckiego jawi mi się jako coś więcej niż tylko element opowieści o młodej polskiej demokracji, czasie przemian, budowaniu III RP. To dla mnie postać mędrca i – choć nie lubię nadużywać tego słowa – moralnego autorytetu, który jak mało kto posiadał zmysł etyczny, wewnętrzne przekonanie co do konieczności budzenia wartości.
Anna Mazgal Horror codzienności w Gorazde. O książce Savo Helety Już po lekturze pierwszych zdań książki Savo Helety „Not My Turn to Die” (Nie moja kolej, by umrzeć) wiadomo, że nie jest to literackie arcydzieło. Być może dlatego, że autor nie jest pisarzem i sam przyznaje, że z opanowaniem angielskiego miał problemy. Być może chodzi […]
Artur Celiński „Czefurzy raus!” Gorana Vojnovicia Słoweńskie słowo „Čefurji” to pogardliwe określenie imigrantów z republik byłej Jugosławii. Bośniacy, Chorwaci i Serbowie stanowią pięć procent ludności Słowenii. Część z nich znalazła się tam ze względów zarobkowych, część uciekła z powodu wojny. W swojej nowej ojczyźnie pełnią rolę obywateli drugiej kategorii – często nie znają języka, zamykają […]