„Pomniki katalizują reakcję, na czymś ona musi się skupić – ale o tym, co reprezentują, pamiętamy my. Pomnik, historyczny lub współczesny, jak każda rzeźba czy obraz, mówi do nas jedynie wtedy, gdy nań świadomie patrzymy. Może przypominać nam zresztą bardziej swego twórcę niż wydarzenie bądź osobę, którym go poświęcono. Każdy może widzieć w nim co chce, a sposoby widzenia ewoluują”, pisze prof. Marcin Kula.
Nabożeństwo żałobne w pięćdziesiątą rocznicę śmierci Słowackiego uświetniło wykonanie „Requiem” Johannesa Verhulsta, na którego temat „Encyklopedia muzyki” PWN pod redakcją Andrzeja Chodkowskiego milczy, a nagrań samego utworu próżno, jak się zdaje, gdziekolwiek poszukiwać.
Magdalena M. Baran Krzyżowanie „na sucho”. O spektaklu „Ojciec” na podstawie „Świętokradztwa” Tauschinskiego Krucyfiks. Kolejny? Cóż to znów wielkiego? Wizja, niby bez konieczności wizji, wszak na innowacyjność miejsca nie ma. Ani skrawka powietrza na nadinterpretację, pomysły własne nieomal zakazane. Opowieść znana przecież: podobne w umysłach wiernych od wieków obecne, choć nie do końca z prawdą […]
Słowacki i Chopin pisali pismem aptekarzy i rejentów. Niejeden notariusz kreślił o wiele bujniejsze litery. Obaj giganci romantyzmu pisali na skromnych ćwiartkach papieru, oszczędzali miejsce.