Zmarły w zeszłym tygodniu reżyser był nie tylko jednym z najbardziej uznanych koreańskich artystów, ale także mistrzem portretowania ezoterycznych postaci, sytuujących się poza konkretnym czasem i przestrzenią.
W jego filmografię wpisany jest zarówno jeden z największych skandali w historii kina, jak i jeden z największych oscarowych triumfów. Od momentu debiutu z wyjątkową konsekwencją przyglądał się bohaterom swoich filmów z perspektywy śmierci.
Łódzki festiwal z roku na rok staje się coraz ważniejszym miejscem spotkań nie tylko krytyków, ale i całej branży filmowej. W tym roku najwięcej dyskusji wzbudziło pytanie, kto może sprzedać film, komu i z jakim zyskiem.
EIFF jest najstarszym międzynarodowym festiwalem filmowym na świecie, którego tradycja sięga 1947 r. Jak odebrane zostały filmy Łukasza Rondudy, Fatiha Akina, Magdaleny Zyzak i Zachary’ego Cotlera?
Nadszedł czas, gdy redaktorzy Patrząc przemawiają własnym głosem, by podsumować miniony sezon filmowy. Tym razem do zestawu kategorii – odkrycie, rozczarowanie, scena roku oraz odkopany klasyk – musieliśmy dodać kolejną: filmowa odtrutka na 2016.
Siódma edycja „Kamery Akcji” jest dowodem na to, że tworzenie formuły idealnej imprezy filmowej trwa latami. Z małego wydarzenia, jakim był kilka lat temu, łódzki festiwal przeobraża się obecnie w znaczące i prestiżowe miejsce spotkań polskich krytyków i przedstawicieli branży.
Szanowni Państwo, dawno temu Jacek Dukaj stwierdził, że największym problemem polskiej kultury jest jej upolitycznienie: to, że tak zwany „polski inteligent”, zamiast skupić się na odbiorze warstwy artystycznej danego dzieła, interesuje się raczej publicystycznymi debatami wokół niego. Dukaj przeciwstawiał wówczas takiego odbiorcę zachodniemu zakochanemu w popkulturze nastolatkowi, którego to, co dzieje się wokół książki czy […]
O społecznych zadaniach artystów, ryzyku upolitycznienia sztuki oraz zagubieniu po przełomie 1989 r. rozmawiamy z Andrzejem Wajdą i Krystyną Zachwatowicz, tegorocznymi laureatami Nagrody im. Gieysztora.
W filmie „Pycha” nie chodzi o prawo do odebrania sobie życia, ale o to, jak życie nieuleczalnie chorych i cierpiących sprawia, że ich śmierć może być dobra.
Jak rozmawiać i pisać dziś o filmach, szczególnie sprzed półwiecza, żeby zachować swoistość tego medium? Odpowiedź przynoszą dwie wydane ostatnio książki poświęcone Antonioniemu i Godardowi – polifonicznie, z różnych perspektyw, przekraczając utarte schematy.
Chociaż festiwal IDFA to wybór najlepszych filmów dokumentalnych ze świata, w programie znajdują się też produkcje eksperymentalne. Znajdziemy je w sekcji DocLab, która pokazuje w jaki sposób nowe technologie wpływają na dokumentalistykę. Czy jej przyszłość ukształtuje wirtualna rzeczywistość?
Wręczenie Orłów to wydarzenie anonsowane jako „najważniejsza noc polskiego filmu”. Chociaż blask branżowych wyróżnień nie dorównuje splendorowi Oscarów, pokazuje, czym żyła rodzima kinematografia w minionym roku.
30 grudnia 2014 r. zmarła Luise Rainer – zapomniana gwiazda kina niemieckiego i Hollywood, dwukrotna laureatka Oscara.
Krzysztof Zanussi żyje we własnej alternatywnej rzeczywistości, w której jest właśnie tak, jak to przedstawił na ekranie. Tym bardziej przykro mi było na „Obcym ciele”. Na naszych oczach ważny rozdział w historii polskiego kina nieodwołalnie się kończy.
Nagrodzony za reżyserię na tegorocznym Berlinale Richard Linklater przez dwanaście lat tworzył subtelną opowieść o dorastaniu w początkach XXI w. „Boyhood” to mariaż kina indie z najlepszymi tradycjami XVIII-wiecznej „powieści o formowaniu” oraz rozliczenie z kryzysem męskości.