„Ukraina będzie dryfować w stronę Zachodu, a przepaść pomiędzy nią a Rosją będzie się pogłębiać. Stąd też metoda, jaką Putin wybrał w celu zatrzymania tego procesu: gwałtowna, siłowa i momentami dość absurdalna”, pisze Filip Rudnik.
Rok po wybuchu protestów na Majdanie Ukraina z pewnością jest silniejsza – nawet jeśli nie jako państwo, to z pewnością jako naród. Co to oznacza dla ukraińskiej polityki?
Porewolucyjna Ukraina rozpoczyna budowę nowej wspólnoty. Jednym z frontów walki stają się pamięć i historia.
Po kilku miesiącach wojny ukraiński Donbas stał się ruiną, której nikt nie chce. Ukraińcy dlatego, że nie mają zamiaru godzić się na opłacanie regionu rządzonego przez prorosyjskich separatystów i morderców ukraińskich żołnierzy. Rosjanie dlatego, że nigdy tej ziemi nie chcieli i grają o większe cele. Pat trwa, a rozgrywka wcale nie została zakończona. Obecny wariant nie zadawala bowiem nikogo i jest jedynie antraktem wojennej zawieruchy.
Czy sankcje Unii Europejskiej wobec Rosji mają szanse powodzenia, a może są jedynie działaniami pozornymi? Analizuje Rafał Wonicki.
Sankcje nakładane na Stany Zjednoczone, Australię czy kraje Unii Europejskiej, stała eskalacja działań propagandowych, niezdolność do nawet taktycznego kompromisu z Zachodem czy władzami Ukrainy, to paradoksalnie dowód na narastającą bezradność Władimira Putina. Rosyjski prezydent traci grunt pod nogami i wyraźnie zbliża się do przepaści. Problemem w tym, że może nas za sobą pociągnąć.
O akcji „#JedzJabłka na złość Putinowi” oraz stratach jakie ponosi Rosja w rezultacie sankcji nałożonych przez Zachód w obronie Ukrainy pisze Marcin Dobrowolski.
Jaki jest polityczny bilans niedawnych podróży Władimira Putina? Wydaje się, że pozytywny, mimo ostatnich tragedii, związanych przecież z działaniami rosyjskich władz. W sumie więc sukces. Czy osiągnięty dzięki sile prezydenta, czy przez niemoc globalnej opinii publicznej?
Nad wejściem do biblioteki uniwersyteckiej w Boulder w stanie Kolorado widnieje następująca przestroga, zapożyczona od Cycerona: „Kto nie zna historii, ten zawsze pozostanie dzieckiem”. Łatwo pomylić ją ze słynnym zdaniem filozofa George’a Santayany, że „ci, którzy nie pamiętają o przeszłości, skazani są na jej powtórzenie”.