Krzysztof Olichwier W tej szczerości jest metoda Woody’ego nie ma przed kamerą, ale na każdym kroku czuje się, że jest za nią. I po nieco mdławej ostatniej wyprawie na Penisula Iberica znów wraca na stare śmieci. Barcelona zmienia – ale o tym później. Ten powrót jest inny i Nowy Jork jest inny. To już nie […]
Krzysztof Olichwier Wyznania smakosza albo brak apetytu, czyli „Nine” raz jeszcze Niby jest wszystko. Jest Guido i kryzys twórczy. Jest Cinecittà i sixties w sosie włoskim. Są oczywiście kobiety, jest ich całe mnóstwo. Słowem – jest wszystko i nie ma nic. Jest Matka – Boska Sophia. Wiek już zaawansowany, ale twarz reanimowana skalpelem wciąż wydaje […]
Krzysztof Olichwier Osobiście… Dziwne są moje relacje z Witkacym. W wieku szczenięcym, czyli w okolicach podstawówki, nie mogłem pojąć, że Witkacy to Witkiewicz, chociaż Prus to Głowacki, a „Słowacki wielkim poetą był…”. Tu sprawa wydawała się być bardziej złożona. Witkiewicz metodycznie odsuwany z pola widzenia i poznania w procesie edukacji zakorzenił się podstępnie, a jakże, […]