Spór starych z młodymi na temat pracy przypomina czasami „Satyrę na leniwych chłopów”. Autor tego średniowiecznego utworu opisuje, jak chłopi wykorzystują okazje, by odetchnąć od pańszczyźnianych obowiązków. Tak samo brzmią narzekania autorów sukcesów osiągniętych na przełomie lat dziewięćdziesiątych i wczesnych dwutysięcznych na dzisiejszą młodzież. Milionerzy i medialne gwiazdy dziwią się w mediach, że ich młodzi […]
„W dyskusję o «kulturze zapierdolu» wpisana jest pewna iluzja dotycząca sukcesu. Mówi się, że ludzie, którzy osiągnęli sukces dzięki ciężkiej pracy, a czasem pierwszemu milionowi, oczekują teraz takiego samego poświęcenia od młodych podwładnych, jednak oni nie mogą już osiągnąć tego samego, bo miejsca na górze zajmuje starsze pokolenie. Jednak „etos” pracy z przełomu lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych nie był wyłącznie efektem przeszczepionej do Polski wiary w potęgę amerykańskiego snu. Źródłem było to, że bez etatu trzeba było oszczędzać na bułkach, więc praca musiała być na pierwszym miejscu” – pisze Katarzyna Skrzydłowska-Kalukin z „Kultury Liberalnej”.
„Przecież pracujemy równie ciężko!” – taka jest nasza odruchowa reakcja, gdy słyszymy opowieści o poświęceniach Kulczyk, Lisa, Matczaka czy Żakowskiego i ich paternalistyczne wypowiedzi pod adresem „młodych”. Ale po chwili dociera do nas, że w rozmowie o polskiej kulturze pracy chodzi o coś zupełnie innego.
Jak podaje „The Guardian” francusko-holenderska współpraca lotnicza, której symbolem jest korporacja Air France–KLM, wisi na włosku… z powodu różnic kulturowych. W wewnętrznym 100-stronicowym raporcie na temat warunków pracy w firmie czytamy, jak to Francuzi oskarżają Holendrów, że ci myślą wyłącznie o pieniądzach, Holendrzy zaś są przekonani, że Francuzi dbają tylko o hierarchię i kierują się politycznym interesem. Kłótnia dotyczy też cen w pracowniczej stołówce… O kwestii różnic kulturowych między Francją i Holandią pisze w swoim felietonie w „Kulturze Liberalnej” prof. Sławomir Magala.