Szanowni Państwo! Pokolenie czterdziestolatków ze wszystkich pokoleń, które zastała transformacja ustrojowa i gospodarcza Polski, jest najmniej widzialne. Nie ma za sobą legendy walki o demokrację, czy choćby starań o stabilne życie w czasie trudnego PRL-u, jak jego rodzice. Dzieci transformacji, które w latach dziewięćdziesiątych chodziły do szkoły, nie wniosły do wolnej Polski wielkich zasług, nie […]
„Zachowajmy walkę starszych pokoleń w muzeum odzyskanej niepodległości i odwróćmy się w stronę przyszłości z naszym własnym doświadczeniem. Innym, ale nie gorszym. Proponuję, abyśmy odważyli się mówić własnym głosem, a nie ciągle słuchać tego, co suflują nam dużo starsi koledzy” – mówi pisarka i felietonistka Anna Dziewit-Meller w rozmowie z Jarosławem Kuiszem.
Szanowni Państwo! A co, jeśli rok 1989 przestanie być rokiem definiującym współczesną Polskę? Politycy, budując swoją ofertę dla społeczeństwa, powinni brać pod uwagę pokolenie, dla którego przełomem był pierwszy McDonald’s w mieście, a nie obecność przedstawicieli dawnej demokratycznej opozycji w sejmie i rządzie. Sprawę komplikuje jednak fakt, że owi politycy własne kariery budowali w większości […]
Nagle słyszymy nową tonację, kogoś, kto chce uczciwie opowiedzieć o swoim doświadczeniu i wychodzi poza dominujące narracje, którymi steruje zawsze jakiś „-izm”, nacjonalizm, postkomunistyczny liberalizm, lewicowość. Dzięki temu dzieci transformacji mogą nieco inaczej dostrzegać jasne i ciemne strony historii, a także współczesnej rzeczywistości.
„Pamiętam, mam jakieś osiemnaście lat, stoję u mamy w pracy i wiem, że to miejsce zaraz upadnie. Że upada wszystko dookoła. Wiem o «dziurze Bauca», wiem, że jest bardzo źle, i myślę, że już zawsze tak będzie. Żyję osiemnaście lat i od samego początku zawsze jest źle, zawsze jest bezrobocie” – opowiada Piotr Witwicki, autor książki „Znikająca Polska”.
Fani pierwszej serii „Rojsta” nie zawiodą się jej kontynuacją. Reżyser Jan Holoubek i scenarzysta Kasper Bajon eksplorują temat przepoczwarzającej się z socjalistycznej w kapitalistyczną Polski, w której najbardziej interesujący jest wszechobecny bajzel.
Ćwierć wieku po powstaniu disco polo jego popularność nie słabnie, a sentyment do lat 90. rośnie. Surrealistyczna wariacja Macieja Bochniaka na temat american dream w polskim wydaniu może zarówno oswoić ten napiętnowany „swojskością” fenomen, jak i utrudnić jego poważne traktowanie.
Joanna Kusiak O pożytkach z chaosu W Berlinie na Kreuzbergu, na Moście Admirała, panuje potworny bałagan. Ci którzy chcą w godzinach wieczornych przejść przez most na drugą stronę kanału, muszą przepychać się pomiędzy stłoczonymi ludźmi, rozdeptując kapsle po piwie i kawałki tłuczonego szkła, które wbijając się w nawierzchnię, tworzą abstrakcyjne mozaiki podobne do tych z […]