Co dzieje się, gdy bibliofil nagle musi rozstać się ze zbiorem… 35 tysięcy książek? W swoim erudycyjnym eseju pisze o tym Alberto Manguel, słynny znawca literatury, namiętny czytelnik i zbieracz książek, który za młodu był lektorem Borgesa.
Italo Calvino jest jednym tych z pisarzy, dla których literatura była przede wszystkim wyrafinowaną grą, szaradą. Warto sobie jednak uprzytomnić, że ten przekonany lewak i postmodernista oddawał szczery, nieironiczny hołd zarówno przeszłości, jak i tradycji, nie dostrzegając żadnej sprzeczności w swojej postawie.
Dziś badając literaturę, pytamy zazwyczaj o to, jakie dyskursy polityczne ją kształtują, jak przedstawia ona fakty historyczne, jak emancypuje lub tłamsi dane mniejszości. Problem w tym, że przestaliśmy ją pytać o sprawę najistotniejszą – o znaczenie tekstu literackiego.
O powrocie Herkulesa Poirot i o tym, że nie należy podrabiać stylu Agathy Christie, pisze Jacek Wakar.
Pisarz, pożeracz książek, niestrudzony podróżnik. Swoją europejską odyseję spisał i wydał w trzech tomach. Dziś fragment dzieła Patricka Leigha Fermora po raz pierwszy trafia do polskiego czytelnika w postaci zapisków z wędrówki po Peloponezie. To proza uszyta niczym najlepszy literacki patchwork.
Paweł Majewski Niekończąca się droga do siebie Istnieją ludzie, którzy sądzą, że zarówno pisanie, jak i czytanie dzienników są czynnościami bezwstydnymi, co miałoby wynikać stąd, że piszący bezwstydnie skupiają się na własnym „ja”, a czytający bezwstydnie je podglądają. Z sądem tym, jak ze wszystkimi mniemaniami opartymi na kryterium tak zwanego smaku, trudno rzeczowo dyskutować. Można […]