„Co się wydarzy z polską wersją populizmu? Roztopi się. Wszystkie poprzednie populizmy upadały głównie z powodu nieudolności populistów u władzy. Eksperci, którzy mogliby ich wspomóc swoją ekspertyzą, nie chcą z nimi pracować albo są wyrzucani przez nich z pracy. Zabraknie ludzi na ławce rezerwowych” – odpowiada prof. Jan Kubik.
Ostatecznie rzecz biorąc, jeśli spojrzeć na ludową historię Polski, to jakie były jej postulaty? Więcej niezależności od panów, więcej praw i wolności. Można powiedzieć: żeby było bardziej tak, jak jest dzisiaj.
Szanowni Państwo! W niedzielny wieczór potwierdziło się to, o czym wielu z nas myślało już wielokrotnie. Wyniki wyborów prezydenckich pokazały, że politycznie Polska jest podzielona idealnie na pół. Nieznaczne zwycięstwo prezydenta Andrzeja Dudy nad Rafałem Trzaskowskim po raz kolejny przypomniało nam o tym, że partyjny duopol i polaryzacja są kluczem do zrozumienia sceny politycznej. Nie […]
To smutne, że przynajmniej od kilku lat 11 listopada to dzień, w którym moja więź z polskim narodem słabnie niemal do zera. Nie, to nie skutek jakichś lewacko-postępowych lektur ani wrodzonej niechęci do polskości, jakakolwiek byłaby jej definicja. Żeby mieć dość świętowania, wystarczy przejść się na spacer w okolicach trasy Marszu Narodowego.
„Odzyskanie pojęcia inteligencji ma kapitalne znaczenie w przypadku ludzi z mniejszych miejscowości. Byłoby w tym coś emancypacyjnego”, mówi socjolog Piotr Kulas.
Niechęć do elit nie pojawiła się razem ze zwrotem populistycznym ostatnich lat: istniała wcześniej, pracowicie budowano ją od wieków, a teraz została po prostu umiejętnie wykorzystana.
W dłuższej perspektywie Iran nie uniknie frakcyjnych walk o władzę. Momentem wyzwalającym może być śmierć najwyższego przywódcy, który ma już 78 lat. Okres „bezkrólewia” może wówczas osłabić dominującą formę władzy, a niektórym dać nawet nadzieję na jej zmianę.
Postępy ruchu antyliberalnego sugerują, że niezbędne jest znalezienie nowej narracji, którą można by przeciwstawić prawicowemu rozumieniu rządów ludu – pisze Paweł Marcisz w ostatnim odcinku swojego felietonu prawnego.
Logika demokracji to logika stałej eskalacji wewnętrznego konfliktu. Skłania ona uczestników sporu do prezentowania swojemu elektoratowi politycznych przeciwników nie tyle jako ludzi irracjonalnych czy niekompetentnych, ile jako zdrajców bądź oszołomów, którymi kieruje ideologiczne zaślepienie. Komedianctwo miesza się tu z grozą.
Przyszłość zależy od tego, jak wyglądać będzie centrowa opozycja. Jeśli ta może mieć na coś wpływ, to na standardy kultury politycznej. A to przecież one okazały się najsłabszym ogniwem polskiej demokracji.
W licznych wypowiedziach zarówno polityków PiS-u, jak i prawicowych publicystów pojawia się twierdzenie, że krytycy aktualnej władzy nie uznają rządów większości. Skoro wyniki wyborów wyłoniły władzę – wskazują sympatycy partii Jarosława Kaczyńskiego – to władza owa jest uprawniona do wprowadzania takich zmian, jakich sobie życzy.
Punktem wyjścia w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie o wizję państwa w programie Prawa i Sprawiedliwości, może być próba ulokowania takiej wizji w ramach różnych typów orientacji politycznych, pojawiających się w różnych krajach świata w odpowiedzi na kryzys państwa demokratycznego.
Trudno nam – demokratom – polemizować, gdy posłowie PiS ogłaszają, że wszystko, co robią, robią z upoważnienia wyborców i w imię demokracji. Nie możemy jednak dać się zakrzyczeć przez rzekomych wyrazicieli woli ludu.
Hugo Chávez, prezydent Wenezueli w latach 1999-2013, był kolejnym w szeregu latynoamerykańskich populistycznych prezydentów. Co ich (z grubsza) charakteryzowało?
Szanowni Państwo, do niedawna dość powszechnie uważano, iż uleganie roszczeniom ludu niszczy gospodarkę, urąga instytucjom i demokratycznym procedurom, a tym samym psuje tak politykę, jak i samo społeczeństwo. Obecnie pokusie odwoływania się do owych „potrzeb ludu” ulegają dziś tak naprawdę wszystkie partie i stronnictwa działające na scenie politycznej, ukrywając pod populistycznymi hasłami swoje prawdziwe intencje […]