Czy przejście Kołakowskiego od marksizmu do pozycji prochrześcijańskich było zerwaniem, czy paradoksalną kontynuacją jego myślenia? W swojej książce Hubert Czyżewski przekonuje, że przez całe życie to myśl religijna stanowiła jądro i spoiwo refleksji Kołakowskiego.
Gurvitch to kolorowa, niesłusznie zapomniana postać. Prawnik-awangardzista, anarchista i zwolennik liberalnej demokracji, internacjonalista, który musiał uciekać z ZSRR. Jego ujęcie prawa, będące sprzeciwem wobec prawnego formalizmu, nazywa się często „trzecią drogą”. Jak wygląda ona w działaniu? Gdyby Gurvitch miał się ustosunkować do polskiego kryzysu praworządności, powiedziałby zapewne, że nie da się go sprowadzić do sporów stricte prawnych.
Nękany rozterkami ksiądz Tischner w biografii Bonowicza. Bauman wiecznie uciekający przed polskim antysemityzmem w książce Wagner. Kołakowski rozprawiający się z Bogiem za pomocą marksizmu w monografii Mentzla. Wszyscy trzej stali się pod koniec życia orędownikami tej samej myśli – musimy się pogodzić z płynnością i kruchością naszego świata.
Monumentalna książka amerykańsko-rosyjskiego historyka była najważniejszym wydarzeniem wydawniczym towarzyszącym stuleciu rewolucji rosyjskiej. To jednocześnie szeroka perspektywa i szczegółowy portret formacji bolszewickiej i jej rozdarcia między dwoma światami: realnym i wymarzonym.
Czy da się wskazać jakąś jedną, konkretną „filozofię Leszka Kołakowskiego”? Sam deklarował, że takiej nie ma. Pomimo tego, wydaje się, że istnieje problem filozoficzny, który stanowił jądro jego myślenia w niemal wszystkich opublikowanych przez niego pracach.
Nie tylko w Polsce tegoroczny wrzesień upływa pod znakiem dyskusji o nowych podstawach programowych, również w Chinach dzieci z pierwszych klas podstawówek i gimnazjów dostają do rąk świeże podręczniki dostosowane do aktualnej wizji kształcenia nowych pokoleń.
O Marianie Małowiście – jednym z najbardziej cenionych na świecie polskich historyków, którego 30. rocznica śmierci minie w przyszłym roku – niewiele osób już w Polsce pamięta. A szkoda, bo to postać nietuzinkowa, nauczyciel takich postaci jak Samsonowicz czy Geremek.
O sile i trwałości rewolucyjnej wiary, Rosji, młodzieńczej fascynacji maoizmem i zadaniach literatury opowiada „Kulturze Liberalnej” francuski pisarz Olivier Rolin.
Kiedy liberał może odrzucać neoliberalizm?
W chińskiej edukacji przez chwilę zapanowało nowe. Minister edukacji zakazał podręczników i działań propagujących „zachodnie wartości”. Szybko jednak przypomniano sobie, że z Zachodu przychodzi nie tylko zło, ale i korzyści. Należy więc wykazać się jedną z czołowych chińskich wartości – pragmatyzmem.
Berlińska wystawa „Rzym Pasoliniego” nie jest próbą muzealnej rekonstrukcji – ukazuje żywą postać reżysera nieustannie walczącego o swoją suwerenność. Włoski intelektualista, widziany z perspektywy Martin Gropius Bau, to współczesny buntownik z wyboru.
Tomasz Sawczuk Jak nie zmieniać świata? Eric Hobsbawm o Marksie i marksizmie Niełatwo być marksistą w XXI wieku. Wydawałoby się, że marksizm zbankrutował lata temu. Tym bardziej wyróżniająca się była postawa zmarłego w zeszłym roku Erica Hobsbawma, brytyjskiego historyka, który swoich marksistowskich przekonań bronił do końca. I po roku ’56, i po ’68, i nawet […]
Marta Bucholc Trudno pamiętać inaczej Motto książki Lidii Burskiej kończy się słowami: „chciałabym krzyknąć: ja pamiętam inaczej”. Redaktorzy wybrali je z obszernych notatek pozostawionych przez przedwcześnie zmarłą autorkę, uznając zapewne, że te właśnie słowa najlepiej oddają ducha jej rozważań o awangardzie i innych złudzeniach roku 1968 w Polsce. Awangarda, która wedle autorki „jest nieodłącznie związana […]
Łukasz Wróbel Jestem siłą pochodzącą z przeszłości… W Polsce Pasolini uchodzi przede wszystkim za reżysera. Błędem jest jednak oddzielać jego filmy od innych uprawianych przezeń form wypowiedzi. Był bowiem najpierw poetą (debiutował w dziewiętnastym roku życia), potem powieściopisarzem, jednocześnie zaś dramatopisarzem i eseistą. Zajmował się też malarstwem, tworzył rysunki, obrazy, asamblaże i kolaże. Nie należy […]
Mario Poczet intelektualistów polskich (16): Wojciech Sadurski * Mario, artysta plastyk, absolwent warszawskiej ASP. „Kultura Liberalna” nr 159 (4/2012) z 24 stycznia 2012 r.