„Władcy Polski”, „4321” Paula Austera, nowy przekład Prousta, Reni Eddo-Lodge o rasizmie i kobietach, „Rejwach” Grynberga, wiersze Yu Jiana, opowieść o Osagach i narodzinach FBI i inne książki, o których warto pamiętać w 2019 roku.
Rozmowy, które zebrał Mikołaj Grynberg, przypominają studium socjologiczne i niewątpliwie uzupełniają wiedzę o marcowych i pomarcowych prześladowaniach rasowych, bezradności ofiar, mendowatości prześladowców i bezprawiu, za które do dziś nikogo nie ukarano.
Henryk Grynberg, a za nim redakcja „Kultury Liberalnej”, piszą „bzdury” dotyczące języka jidysz. Autorytet zasłużonego pisarza utrudnia rzetelną weryfikację napisanego przez niego tekstu, jednak wydaje mi się, że redakcja ma obowiązek takiej weryfikacji.
Problem odpowiedniego zapisu słów żydowskich nie jest bynajmniej sprawą tej lub innej zwariowanej jidyszystki. Wiążę się ze zjawiskiem głębiej zakorzenionym. Z jednej strony z panującym w Polsce lekceważącym stosunkiem do kultury jidysz, z drugiej – z nieprzemyślaną recepcją dorobku amerykańskich studiów żydowskich.
Autor przyznaje, że dialogi są wybrane. Nie wyjawia, według jakiego klucza, lecz przypuszczalnie wybrał najinteligentniejsze i najboleśniejsze. Brzmią one prawdziwie i przekonująco, ale nie reprezentują wszystkich, a nawet wątpię, czy większość szczątkowych poholokaustowych rodzin – pisze o „Oskarżam Auschwitz” Henryk Grynberg.