Filmem otwarcia tegorocznego festiwalu „Pięć Smaków” jest epicki obraz dorastania w cieniu „rewolucji kulturalnej”. Czy chińska superprodukcja zdołała rozliczyć się z jednym z najbardziej burzliwych okresów ChRL?
Nagrodzona w Berlinie Srebrnym Niedźwiedziem za zdjęcia w kategorii Outstanding Artistic Contribution „Victoria” to bez cienia wątpliwości najmocniejszy filmowy portret ponowoczesnego doświadczenia młodości w zachodnim świecie, jaki widzieliśmy w ostatnich latach, a może nawet – kiedykolwiek.
Po „Wielkim pięknie” Paolo Sorrentino obwieścił, że nakręci film zdecydowanie bardziej minimalistyczny i zdyscyplinowany. Z gwiazdorską obsadą i sporym budżetem trudno jednak mówić o skromności. Czy „Młodość” stanowi więc rewers do nagrodzonego Oscarem poprzedniego filmu Włocha?
W filmie Glińskiego ujawnia się ambiwalencja ważna we wszystkich stosunkach dzieci z dorosłymi: ci drudzy chcą za wszelką cenę chronić te pierwsze, nie zawsze równocześnie sobie uświadamiając, że młodzi wyruszyli już w świat i częściowo przejęli kontrolę nad swoim życiem oraz odpowiedzialność za nie.
Siedź prosto, nie garb się, patrz przed siebie! Ileż się nasłuchałem podobnych napomnień! Wszyscy powtarzali, że to dla mojego dobra, że dzięki temu będę zdrowszy, rześki, uśmiechnięty. Starałem się więc, jak mogłem – przy obiedzie siedziałem wyprostowany, książkę czytałem grzecznie przy stole, po ulicach chodziłem jak Pan Cogito, a w parku nie na mrówki patrzyłem, tylko w dal – przed siebie!