Szanowni Państwo! W okolicach 1 sierpnia, gdy obchodzimy rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, odżywają tradycyjne spory – czy było warto i jakie jest znaczenie tego wydarzenia w historii Polski. Ostatnio do dyskusji dochodzi również pytanie o to, w jaki sposób wypada upamiętniać ten dzień. W Warszawie w rocznicę Powstania od niedawna odbywa się marsz skrajnej prawicy. […]
Nacjonaliści znów przeszli ulicami Warszawy, tym razem przy oficjalnym wsparciu PiS-u, który uznał Marsz Niepodległości za „uroczystość państwową”. Plakat wydarzenia wprost porównuje prezydenta Warszawy do nazistów, a policja opublikowała również instrukcję dla dziennikarzy, która wprost ostrzega przed obchodami: „Unikaj noszenia dokumentów na szyi na smyczy lub łańcuszku – w przypadku zaatakowania mogą posłużyć do duszenia”. Jak możemy odzyskać 11 listopada?
Konstytucja 3 maja to nasz powód do dumy. Ale czy rzeczywiście mamy co świętować? I czy kogoś ten dokument obchodzi poza polskimi historykami? Gościem Jarosława Kuisza jest prof. Richard Butterwick-Pawlikowski z University College of London.
„Kto ty jesteś, kto?”, reporter podtyka kilkuletniemu chłopcu mikrofon do twarzy. „Polak mały?”, dopytuje reporter. Chłopiec milczy. Może się wstydzi, może nie rozumie. Pochodzi z Ukrainy, a jego rodzina właśnie otrzymała polskie obywatelstwo.
PiS triumfuje w najtrudniejszych dla siebie wyborach i wygrywa pierwszą część wyborczego dwuboju. To nie oznacza, że Jarosław Kaczyński może być spokojny o zwycięstwo jesienią, bo żelazna zasada PiS-u – „na prawo od nas tylko ściana” – jest już nieaktualna.
Politycy PiS-u powtarzają, że faszystów i ONR-owców było na marszu 11 listopada raptem kilka procent. Dlaczego zatem ta niewielka grupa była współorganizatorem kulminacyjnego punktu obchodów najważniejszej od lat rocznicy?
„Nocą, w lutym 1945 roku, Wichura wkroczył do lokalu posterunku MO w Dobrem i wyprowadził obecnego tam Władysława Matusiewicza. Posterunek przylegał do naszego mieszkania i egzekucja odbyła się pod naszym oknem, z którego wystrzelono szyby, więc leżąc pod łóżkiem wszystko słyszałem”.
Od kilku lat obchody rocznicy wybuchu powstania warszawskiego zaczynają nabierać niespotykanego rozmachu, a dominującą rolę zaczynają odgrywać grupy radykalne. Rodzi się pytanie: kto tak naprawdę wygrywa walkę o pamięć o powstaniu?
Główną formą działania Solidarności Walczącej było współtworzenie niezależnego ruchu wydawniczego i wydawanie czasopism. I tu Solidarność Walcząca miała ogromny dorobek. Wydawała ponad sto tytułów czasopism.
„Tym, co mnie przeraziło najbardziej podczas tego ostatniego miesiąca, a co trudno zrzucić na polityczną doraźność, była niebywała wręcz satysfakcja, jaka się ujawniła u ludzi, którzy nagle się dowiedzieli, że istniały judenraty i że dochodziło do żydowskiej kolaboracji. W Marcu też mówiono o żydowskiej kolaboracji, też podkreślano, że Żydzi są niewdzięcznikami. Teraz wydaje się, że taki dyskurs jest wszechobecny”, mówi Piotr Paziński, pisarz i eseista, redaktor naczelny „Midrasza”.
Reakcja części prawicowych publicystów i polityków, a także wystąpienie szefa MSWiA Joachima Brudzińskiego w Sejmie wyraźnie pokazują, że po materiale „Superwizjera” TVN radykalna prawica może spać spokojnie. Owszem, kilka osób trafi zapewne przed sąd, ale w polityce państwa niewiele się zmieni.
My nie atakujemy tej władzy za to, co ona politycznie robi złego, tylko rozkręcamy się w takiej narracji: „oto idzie faszyzm, oto idzie nacjonalizm, nacjonaliści są u władzy”. Co prawda ci, którzy dokonują powieszeń portretów europosłów, to margines marginesu i oni nigdy nie będą w PiS-ie, bo nienawidzą tego PiS-u, ale jednak. To jest taka gra dla nas.
Ekipa aktualnie rządząca Polską bardzo dużo ryzykuje, wdając się we flirt z narodowcami, ponieważ inwestuje w ten sposób w tworzenie ich politycznego potencjału.
Szanowni Państwo! Pod pomnikiem Wojciecha Korfantego w centrum Katowic, tuż przed Urzędem Marszałkowskim, stanęło sześciu młodych chłopaków. Przed nimi sklecone naprędce z desek niby-szubienice, a na nich zdjęcia, portrety sześciorga europosłów Platformy Obywatelskiej. To szóstka polityków, która kilkanaście dni wcześniej zagłosowała za tym, żeby Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (LIBE) Parlamentu Europejskiego sporządziła raport […]
Nie zgadzam się z definicją patriotyzmu i polskości, w którą wierzy Młodzież Wszechpolska czy ONR. Każdy ma prawo do własnego zdania, nie mogę jednak zaakceptować poglądów, które żywo godzą we mnie i tysiące innych osób, które nie wpisują się ich definicje etnicznego Polaka-katolika – pisze Margarit Haurtyunyan ze Stowarzyszenia Projekt: Polska.