Intuicyjnie podjęta decyzja jest co najmniej równie dobra, jak rezultat racjonalnego rozumowania. Jednak jakość intuicji jest całkowicie zależna od naszej wiedzy humanistycznej. Bez niej każde społeczeństwo staje się łatwym przedmiotem manipulacji.
Nie dla zysku” to książka opisująca globalny kryzys nauk humanistycznych. Czy zawarte w niej tezy i rekomendacje sprawdzą się także w polskim kontekście?
Znajdujemy się w samym środku kryzysu o niespotykanych rozmiarach i o śmiertelnie poważnym, ogólnoświatowym znaczeniu.
Od 1989 r. nieustannie zadajemy sobie pytanie o właściwy model edukacji. Kolejne reformy szkolnictwa w Polsce były zwykle inspirowane doświadczeniami państw Zachodu. Co jednak jeśli to, co przez całe lata stawialiśmy sobie za wzór, ma w sobie głęboko ukrytą skazę?
„Nie dla zysku” Marthy Nussbaum to ważna praca, a zarazem głos wołającego na puszczy. To dramatyczny apel o obronę tego, co dla naszej cywilizacji najważniejsze, najbardziej płodne, najbardziej perspektywiczne – nauk humanistycznych. Marginalizowanie ich to kres kultury w jej dotychczasowej formie.
Nussbaum podziela typową dla liberałów wiarę, że wszystko da się załatwić, kształtując odpowiedni etos, a silna i niezależna humanistyka może współistnieć z silnym i dobrze prosperującym kapitalizmem. To wiara naiwna.
Prawdziwa obrona humanistyki powinna zamachnąć się nie tylko na pojęcie „zysku”, lecz również „pożytku społecznego”. Powinna pokazać wagę nauczania tego, co niepożyteczne i nieprzydatne. Niestety Martha Nussbaum takiej obrony się nie podejmuje.