Zawsze na tych obrazach Baśki, czy w każdym jednym mieście, które odwiedzę, będę widział lekki nalot złości, mgiełkę, że trzeba bronić swojego, a swoje lepsze i wyższe, bronić każdym jednym trikiem umysłu, do którego można się tylko uczciwie przyznać, ale nie zrezygnować, bo jak – Wojciech Albiński kreśli portret Basi Bańdy.
Lutosławski zapisał kiedyś taką scenę: „właścicielka sklepiku wiejskiego w Norwegii zapytała mnie raz, czy to prawda, że jestem malarzem. Gdy odpowiedziałem, że jestem kompozytorem, zapadło kłopotliwe milczenie.
Łukasz Jasina Grudzień zapomniany? O tomie reportaży sprzed lat… Wciąż pamiętam napisany przez Jacka Wakara dla „Kultury Liberalnej” tekst o „Czarnym Czwartku”. Najnowszy film Antoniego Krauzego jest przez autora porównywany do lekcji historii i uznany za ważny element walki z dziejową amnezją. Sam dwa lata temu myślałem podobnie o filmie „Generał Nil” Ryszarda Bugajskiego. Kino, […]
Marta Bucholc Autoportret szlachcica. Hans von Aachen w wiedeńskim Kunsthistorisches Museum Zakończona wczoraj ekspozycja dzieł Hansa von Aachena w wiedeńskim Kunsthistorisches Museum była typowym przykładem strategii wystawienniczej, którą cenią sobie instytucje dysponujące ogromnymi zbiorami i sprawdzonym w praktyce przekonaniem, że sztuka obroni się sama. „Wystawa specjalna” oznacza w języku tej strategii przegrupowanie posiadanych obrazów, ewentualnie […]