Polska nie jest odosobnionym przykładem tego, że w czasach pandemii ideę wolności zawłaszczyła skrajna prawica i radykałowie. Trzeba umieć pokazać, że ich definicja wolności jest opaczna i fragmentaryczna. Czas na liberałów, którzy zaczną mówić o Polsce jednocześnie liberalnej i solidarnej.
Liberalizm wymaga dzisiaj operacji odzyskania wiary we własne siły; zmierzenia się ze swoim dziedzictwem i tytułem, który coraz częściej (zwłaszcza w parze z przedrostkiem „neo-”) jest stosowany jako polityczna obelga. Przyszłoroczne wybory do Parlamentu Europejskiego stanowią ku temu okazję.
Latem upały, susze i pożary. A już 9 września wybory parlamentarne, które mogą wstrząsnąć krajową polityką. Upragniony deszcz już do Szwecji dotarł, ale trwa jeszcze cisza przed inną – polityczną – burzą.
Szanowni Państwo! Kiedy w roku 2004 Polska przystępowała do Unii Europejskiej, przeciwnicy integracji ostrzegali przed zagrożeniami, jakie niósł ze sobą wspólny, europejski rynek oraz związany z nim swobodny przepływ kapitału, towarów, usług i ludzi. Pojawiały się tezy, że polskie firmy zostaną przejęte przez zachodnich konkurentów albo wykupione i natychmiast zamknięte. Straszono również masowym wykupem ziemi […]
Unijny pat w sprawie umowy handlowej z Kanadą (CETA) minimalizuje szanse osiągnięcia w najbliższym czasie analogicznego, również wzbudzającego kontrowersje, porozumienia z USA. A jednak bezwzględnie krytykując umowy o wolnym handlu, musimy uważać, by nie wylać dziecka z kąpielą.
Wbrew nazwie własnej partii, Partido Popular, jej lider Mariano Rajoy nie jest w swoim kraju politykiem „popularnym”. Mimo to prawdopodobnie to on ponownie zostanie premierem Hiszpanii.
Trudno wyobrazić sobie, aby na tym etapie coś jeszcze mogło uratować prezydent Brazylii, Dilmę Rousseff. W najbliższą środę lub czwartek brazylijski senat zagłosuje w sprawie uruchomienia wobec niej procedury impeachmentu.
Zwycięstwo lidera centroprawicy, Mauricia Macriego, w niedzielnych wyborach prezydenckich to zwiastun nowego cyklu politycznego i gospodarczego – nie tylko w Argentynie, ale także w innych krajach Ameryki Łacińskiej.
Ktokolwiek wygra wybory prezydenckie w Argentynie, będzie musiał wyprowadzić kraj z politycznej i gospodarczej izolacji.
Powrót ekonomicznych trudności i przełomowe momenty w polityce – wszystko to zwiastuje słodko-gorzki rok w Ameryce Łacińskiej. O ile minione miesiące stały pod znakiem mundialu i wyborów w Brazylii, to w nadchodzących powinniśmy usłyszeć więcej o Wenezueli, Meksyku, Kolumbii oraz Kubie.
Trwające od półtora roku negocjacje między UE a Stanami Zjednoczonymi w sprawie Transatlantyckiego Porozumienia Handlowo-Inwestycyjnego (TTIP) dotyczą gospodarki, ale ich losy będą mieć także istotne znaczenie geopolityczne i strategiczne. I to nie tylko dla dwóch zaangażowanych stron. Krajom Ameryki Łacińskiej pomogą odpowiedzieć na pytanie, gdzie leży ich miejsce: na Zachodzie czy na Południu?
Podczas niedzielnego wiecu solidarności z Ukrainą w Warszawie oprócz mówców z Kijowa i Mińska pojawiła się delegacja z Wenezueli. „Walczcie dalej, jesteście dla nas inspiracją!” – mówili jej przedstawiciele. W trwających w tym kraju od dwóch tygodni manifestacjach studenckich zginęło już kilkanaście osób. Studenci stali się cennym, a być może decydującym sojusznikiem opozycji w walce o przejęcie władzy od następców Hugo Chaveza.
Trudno o umiar w dyskusji o Ameryce Łacińskiej. Jakoś w końcu trzeba Czytelnika zaciągnąć za Atlantyk. Brazylia była przez ostatnią dekadę przedstawiana jako wzrastająca „potęga globalna”, a teraz okazuje się „kolosem na glinianych nogach”. Trzeba uważać, aby chwaląc Meksyk za obiecujące reformy, również jego nieopatrznie nie przereklamować.
Głośno było o Ameryce Łacińskiej w tym roku. W kolejnym może być jeszcze głośniej.
Bez globalnej perspektywy trudno będzie nam zdać sobie sprawę z błędnego koła, w jakie wpadła polska transformacja – a jeszcze trudniej wydostać się z niego.