Przejście od nowoczesności do ponowoczesności oznacza odrzucenie twierdzenia, że historia jest po naszej stronie, i przyjęcie przekonania, że przeszłość jest przypadkowa, a przyszłość niepewna. W takich warunkach uruchamia się nowa dynamika polityczna.
Nagrodzona w Berlinie Srebrnym Niedźwiedziem za zdjęcia w kategorii Outstanding Artistic Contribution „Victoria” to bez cienia wątpliwości najmocniejszy filmowy portret ponowoczesnego doświadczenia młodości w zachodnim świecie, jaki widzieliśmy w ostatnich latach, a może nawet – kiedykolwiek.
Dla przeciętnego historyka z ograniczoną wiedzą o teoriach społeczno-naukowych, Zygmunt Bauman jest jak dla zdrowego człowieka jedzenie brokułów czy wykonywanie pompek. Wiadomo, że są korzystne dla organizmu, ale jakoś nie bardzo chce się po to sięgać. Ściślej mówiąc, umieściłbym Baumana pomiędzy Jamesem Scottem (niezbędny – ale nie ma sensu rozmawiać o nim z doktorantem, który nie czytał odpowiednich pozycji), a Sławojem Žižkiem (zabawne dygresje, choć całkiem niepotrzebne).
Olga Wysocka Kultura zaspokajaniem niekończących się potrzeb Na każdą kolejną książkę Zygmunta Baumana czeka się z zainteresowaniem i z zamiłowaniem do pytań i dociekań wybitnego polskiego myśliciela. „Kultura w płynnej nowoczesności” ukazała się niedawno, przygotowana specjalnie na Europejski Kongres Kultury we Wrocławiu (wrzesień 2011). Jest to de facto zbiór wykładów profesora o roli kultury w […]