„Jeśli mamy pretensje do tego, jak realizowana jest polityka klimatyczna na szczytach COP, to należałoby w pierwszej kolejności wymienić rządy u siebie, a nie narzekać na ONZ. Twierdząc, że jakiekolwiek globalne negocjacje są bez sensu, bo nie doprowadzają do zmiany tu i teraz, Thunberg wylewa dziecko z kąpielą”.
W latach 20. XXI wieku alarm klimatyczny będzie wył coraz głośniej. Nadchodzący rok może być pod wieloma względami przełomowy. Przyjrzyjmy się temu, co może przynieść w wymiarze globalnym, europejskim i krajowym.
„To, co robi obecnie Polska w energetyce, można porównać do próby utrzymania parowozów w drugiej połowie XX wieku. Było już jasne, że ta technologia nie ma szans na przeżycie, ale oczywiście można było w nią nadal inwestować. W czasach PRL bardzo długo produkowano furmanki, mimo że samochody dawno przesądziły ich los”, mówi dziennikarz portalu Wysokie Napięcie.
W 2018 r. Polska po raz trzeci będzie gospodarzem oenzetowskiego szczytu klimatycznego. Minister Jan Szyszko i sprzyjające mu media widzą w tym wielki sukces, organizacje pozarządowe w Polsce i na świecie – okazję, by znany z podważania globalnego ocieplenia Szyszko, reprezentując kraj stojący od lat okoniem w procesie klimatycznym, włożył kij w szprychy wreszcie toczącemu się w dobrym kierunku procesowi ochrony klimatu.