W świecie współczesnej literatury młodzieżowej tak zwane tematy trudne stają się ważnym, jeśli nie najważniejszym, elementem narracji. Książki poruszające kwestie patologii w rodzinie, przemocy, ubóstwa, uzależnień i rasizmu nie tylko w pewien sposób fascynują czytelników, lecz także stanowią katalizator do rozmów na temat rzeczywistości, których często unikamy.
W „Dzwoneczku” fińskiego autora Tima Parveli pojawia się co prawda Święty Mikołaj, ale nie jest to opowieść o choince, prezentach i śniegu. To przede wszystkim historia o ogromnej odwadze chłopca, który zdecydował się poświęcić coś niezwykle ważnego, by uratować czyjeś życie.
Przeprowadzka za miasto budzi w Halszce lęk. Dziewczynka boi się zmian – nowej szkoły, nowych koleżanek i kolegów. Wówczas w jej rzeczywistość wkrada się świat fantastyczny w osobie skrzata Boima. To on pomoże Halszce poradzić sobie ze świeżo przeżytą stratą i otworzyć się na innych.
Senne letnie dni, ogniska palone na plaży, młodzieńcze marzenia i plany na przyszłość, długie nocne dyskusje, przyjaźń i pierwsza miłość. Ale powietrzu wisi niepokój. Cisza przed burzą. A jeśli się okaże, że całą tę pogodną rzeczywistość zbudowano z kłamstw?
Groff i Yanagihara unaoczniają czytelnikowi moment, który na pierwszy rzut oka wydaje się nieuchwytny: chwilę, w której przyjaźń staje się miłością, i chwilę, w której staje się przywiązaniem i wzajemnym poświęceniem.
Książka „Ignatek szuka przyjaciela” Pawła Pawlaka pokazuje wyjątkową przyjaźń, której nie przeszkadza odpychający wygląd. Pojawia się tu także oswajanie dziecka ze światem „pod powierzchnią”, z przemijaniem i śmiercią.
„Legendę o Sally Jones” przeczytaliśmy z synem dwukrotnie w ciągu jednego wieczora. Trudno się jednak oderwać od opowieść o gorylicy, która pracuje w maszynowni statku, snuje się po Borneo i pośrednio przyczynia się do alkoholizmu holenderskiego zoologa.
Łukasz Krajewski Kultura milczenia W jednym z niewielu wywiadów autobiograficznych, jakich udzielił, Michel Foucault wspomina swoją znajomość z reżyserem Danielem Schmidtem: „Kiedy mnie odwiedził, nie wiem w jakim celu, po kilku minutach zrozumieliśmy, że naprawdę nie mamy sobie nic do powiedzenia. Zostaliśmy tak mniej więcej od trzeciej po południu do północy. Piliśmy, paliliśmy haszysz, zjedliśmy […]