Wprowadzanie feminatywów za pomocą moralnego szantażu nie wydaje się dobrą drogą. Prawicy i tak się w ten sposób nie przekona – można za to łatwo zniechęcić nieco mniej rewolucyjnie nastawionych zwolenników wprowadzania żeńskich końcówek do języka.
„Im niższy jest status zawodu, tym nazwy z sufiksem feminatywnym są dla nas bardziej naturalne. Kobieta, która chce dorównać mężczyźnie na polu zawodowym, powinna używać męskiej nazwy. «Kelnerka» jest w porządku, ale «prezydentka» uchodzi za dziwactwo. Tak chyba być nie powinno”, mówi językoznawca, prof. Mirosław Bańko.
Może rzeczywiście powiedzenie, że jest się profesorem, a nie profesorką, brzmi bardziej dostojnie, ale jest to właśnie dowód na immanentny seksizm tkwiący w języku i w nas samych, ale językowo niemający wiele wspólnego z tradycją.