W najnowszym „Tygodniku Powszechnym” Dariusz Rosiak [1] na kilku stronach przedstawia zjawisko post-prawdy i jego przyczyny po to, by w ostatnich kilku akapitach stwierdzić, że polskiej polityki opisywany stan rzeczy nie dotyczy. Trudno o bardziej klarowną analizę zakończoną równie mylnym wnioskiem.
Szanowni Państwo! Kiedy przed Marszem Niepodległości Facebook ocenzurował wybrane profile polskich narodowców, spora część polskich mediów podniosła larum, strasząc kneblowaniem wolności słowa. W tym samym czasie, po zwycięstwie Donalda Trumpa, media w Stanach Zjednoczonych od tej samej firmy domagały cenzurowania fałszywych informacji, które mogły wprowadzić wielu wyborców w błąd i przyczynić się do sukcesu Republikanina. […]
Kiedy w 2004 r. Ralph Keyes publikował swoją książkę o epoce post-prawdy, Facebook właśnie się rodził, Twitter i YouTube nie istniały, Google miał zaledwie sześć lat, a Donald Trump zaczynał karierę w reality show „The Apprentice”. Książka przeszła niemal bez echa. Dziś przypominają o niej największe zachodnie media.
„Kłamiemy bezwstydnie, a do tego nie widzimy powodów, by tego nie robić. Dlatego współczesność nazwałem erą post-prawdy. Zachowanie Trumpa jest tylko najbardziej jaskrawym przykładem tego trendu”.