W dłuższej perspektywie Iran nie uniknie frakcyjnych walk o władzę. Momentem wyzwalającym może być śmierć najwyższego przywódcy, który ma już 78 lat. Okres „bezkrólewia” może wówczas osłabić dominującą formę władzy, a niektórym dać nawet nadzieję na jej zmianę.
40 lat temu Iran był sprzymierzony z Zachodem, był monarchią i rządzili nim świeccy. Mimo to wybuchła rewolucja. Dzisiejszy Iran nie ma nic wspólnego z tamtym. Czy dyskusja o nowej rewolucji ma więc w ogóle sens?
Trwające ponad tydzień protesty w Iranie to największe antyrządowe wystąpienia od czasu tzw. zielonej rewolucji w 2009 r. Choć władze ogłosiły już ich stłumienie, możliwe, że zapoczątkują poważniejszą serię zmian. Pytanie, czy w takim kierunku, o jaki walczyli protestujący.
Pisząc o „radykalnym imperium irańskim”, Kissinger odwołuje się do mitu, który byłby zupełnie niedorzeczny, gdyby nie był tak groźny: mitu konfrontacji islamu z Zachodem – utrwalanej przez Huntingtona i Kaplana wizji wojny cywilizacji.
Paweł Marczewski Garnitur Ahmadineżada. O „Ajatollah śmie wątpić” Hoomana Majda „Panie Ahmadineżad, lejmy bo / na trzeźwo masz zanadto inwazyjny ton” namawiał swego czasu raper Łona. Perspektywa alkoholowej libacji z prezydentem Iranu, głęboko wierzącym szyitą, wydaje się mocno nieprawdopodobna. Trudno oczekiwać, by polityk, który przemawiając w ONZ wezwał do jak najszybszego powrotu „ukrytego imama”, odkupiciela […]