Literówka w nazwiskach Mateusza Morawieckiego i Joachima Brudzińskiego, zatytułowanie premiera ministrem i niepełna nazwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. To wystarczyło, żeby wyprowadzić z równowagi polską prawicę. Słusznie? Tak, ale to rząd jest przyczyną kryzysu.
Śmieszy doprawdy doszukiwanie się jakiegoś głębszego znaczenia w wecie Andrzeja Dudy do ustawy degradacyjnej. Również powoływanie się na rzekomo wielkie kontrowersje i protesty, które ustawa budziła, jest przesadą. Nie budziła. Nie takie ustawy prezydent już podpisywał.
Głosowanie nad rezolucją jest godne potępienia. Oskarżenia pod naszym adresem wykraczają poza granice rozsądku. W znacznej mierze to zwykłe oszczerstwa i/lub ideologiczne, fanatyczne ataki, które nie spotykają się niestety z odpowiednimi reakcjami europosłów z PO – tak Zdzisław Krasnodębski ocenia debatę nad rezolucją Parlamentu Europejskiego ws. uruchomienia wobec Polski sankcji za nieprzestrzeganie zasad praworządności.
PiS chce wydawać miliony złotych na promocję Polski – budować instytucje, kupować reklamy, a nawet kręcić hollywoodzkie superprodukcje. Ale kiedy partia faktycznie może coś zrobić dla poprawy naszego image’u, nie potrafi wykonać kroku najprostszego pod słońcem: potępić głupich, rasistowskich haseł i zachowań.
Środowe przemówienie przewodniczącego Komisji Europejskiego Jean-Claude’a Junckera było o wiele łagodniejsze, niż można się było tego spodziewać, zważywszy na dotkliwie dające się we znaki napięcia na linii Warszawa–Bruksela. Czy jednak rzeczywiście powinniśmy cieszyć się z faktu, że w przemówieniu tym ani razu nie padło słowo „Polska”, co z manifestacyjnym zadowoleniem na pohybel „totalnej opozycji” punktował Ryszard Czarnecki?
Jeśli na poważnie założymy, że Unia Europejska może nie przetrwać w obecnym kształcie, co pojawi się na jej miejscu i czy będzie to zmiana pokojowa?
Łukasz Pawłowski Polskie Stowarzyszenie Churchillów Nie wiem, czy kiedykolwiek przeprowadzono badania, czyim autorytetem najchętniej podpierają się współcześni politycy dla obrony swoich racji, ale bez wątpienia w takim zestawieniu Winston Churchill zająłby jedno z czołowych miejsc. Także w Polsce, mimo mocnej konkurencji ze strony Jana Pawła II i Józefa Piłsudskiego, słynny przywódca Zjednoczonego Królestwa raz na […]