Amerykański reżyser po raz kolejny powołuje do życia własny, oryginalny świat: po wyprawach do nawiedzonej Nowej Anglii i na wyspę obłąkanych latarników przenosi nas do ciemnych wieków Europy, kiedy rodzą się mity i legendy.
Po dwóch latach od premiery „Latającego Holendra” i ponad półwiecznej przerwie w wystawianiu „Lohengrina” w Operze Narodowej w Warszawie, Wagner znowu rozbrzmiewa. Transakcja z Welsh National Opera w Cardiff należy do wyjątkowo udanych: „Manon Lescaut” (z poprawkami wniesionymi po warszawskiej inscenizacji) „wymieniono” na nagrodzoną przez Theatrical Management Association operę o tragicznych losach tytułowego Lohengrina.
Pierwszy akapit „Luizki” Tomasza Manna kończy frapująca myśl o „matematycznej konstrukcji farsy”. Farsą jest bez wątpienia historia małżeństwa Jacoby. Na czym jednak polega „matematyczność”?
W jednym ze swoich wczesnych opowiadań, zatytułowanym Luizka (1900), Tomasz Mann nie tylko zawarł utwór muzyczny będący dziełem jego wyobraźni, lecz także stworzył dla niego fikcyjną otoczkę w postaci historii powstania, osoby kompozytora, wykonawców, audytorium oraz atmosfery skandalu związanego z jego premierowym wykonaniem.
Trzeci akt „Zygfryda” składa się z trzech rozmów, z których żadna nie jest łatwa.
„Search” to mały przycisk w samochodzie, dzięki któremu wyszukuję i odbieram kolejne stacje radiowe. Nigdy nie wiem, co za chwilę usłyszę. Może country, może pop, a może klasykę.