Nasze społeczeństwo w trakcie potencjalnego konfliktu będzie raczej stanowić obciążenie dla armii, chociażby blokując w panice drogi, pochłaniając zasoby. Społeczeństwo fińskie wie, jak wspierać wojsko w czasie wojny, a dzięki szkoleniom obrony cywilnej samo się sobą zaopiekuje.
W dyskusji o obronie cywilnej skupiamy się na schronach, a to jedynie element systemu. Inny to ochrona społeczeństwa nie tylko w czasie wojny konwencjonalnej, ale i hybrydowej. Załóżmy, że grupy dywersyjne przerywają linię energetyczną najwyższego napięcia i przeciwdziałają próbom odbudowy. W takich przypadkach trzeba zgrać ze sobą systemy – militarny i zarządzania kryzysowego z obroną cywilną.
Cechą „epoki przedwojennej” jest to, że informacja na temat braku schronów jest jednym z najważniejszych newsów obok relacji z wizyty premiera i prezydenta w Stanach Zjednoczonych.
Pomimo swojego wielosłowia i szerokiej frazy poezja Michała Sobola często nabiera charakteru starożytnego gnomu. Coś, co zaczyna się jak początek długiego opowiadania, kończy się krótkim rozbłyskiem filozoficznej samowiedzy.