Paweł Majewski

Coś mniej znanego. Maksymos z Tyru, sofiści i literatura epoki schyłku

Literaturoznawstwo zna przykłady dowartościowania schyłkowych zjawisk – barokowy konceptyzm, czasy saskie itp. Romantykom udało się dowartościować nawet niejakiego Williama Szekspira, pomimo, że w XVIII wieku był on uważany za tandeciarza. Czy autorzy greccy z II i III wieku naszej ery, o których rzadko się wspomina, też kiedyś doczekają się takiego zwrotu?
Literaturoznawstwo zna przykłady dowartościowania schyłkowych zjawisk – barokowy konceptyzm, czasy saskie itp. Romantykom udało się dowartościować nawet niejakiego Williama Szekspira, pomimo, że w XVIII wieku był on uważany za tandeciarza. Czy autorzy greccy z II i III wieku naszej ery, o których rzadko się wspomina, też kiedyś doczekają się takiego zwrotu?

ŁAPIŃSKI: Sokrates o tysiącu twarzy. O ostatniej książce Ryszarda Legutki

Krzysztof Łapiński  Sokrates o tysiącu twarzy Historycy filozofii starożytnej mają świadomość, że Sokrates historyczny jest swego rodzaju noumenem. Rekonstrukcję jego poglądów można doprowadzić jedynie do pewnych granic. Później każdy jest skazany na „własnego” Sokratesa. Istnieje pewna średniowieczna miniatura, która na pierwszy rzut oka wprawia w zdumienie. Widzimy na niej Platona i Sokratesa w odwróconych rolach. […]