Po obchodach jubileuszu 200-lecia urodzin Moniuszki pozostanie kilka nagrań pieśni, wśród których na szczególne wyróżnienie zasługuje płyta Mariusza Godlewskiego z Radosławem Kurkiem.
Ostatnio Stanisławowi Moniuszce poświęcono wiele uwagi ze względu na 200. rocznicę jego urodzin, która przypadła na rok 2019. Wprawdzie obchody Roku Moniuszkowskiego trudno uznać za pełen sukces, ze względu na niezaplanowane i nieskoordynowane działania większości instytucji muzycznych w Polsce, ale po jubileuszu zostało trochę nagrań muzyki wokalnej kompozytora.
Teatr Wielki–Opera Narodowa zaprezentowała pierwszą premierę operową w tym sezonie artystycznym – od dawna zapowiadaną inscenizację „Halki” pod dyrekcją Łukasza Borowicza i w reżyserii Mariusza Trelińskiego.
O „Halce” Stanisława Moniuszki do libretta Włodzimierza Wolskiego napisano już naprawdę wiele i nic w tym dziwnego – jest to bodaj najpopularniejsza polska opera. Niemniej pewne aspekty tego dzieła pozostają nieznane, i to nie tylko szerszej publiczności, lecz także badaczom i muzykom.
Program zaczął się ambitnie i ciekawie, a skończył przaśnie i zaściankowo. I tak po raz kolejny okazało się, że nieważne, jaka gwiazda przyjeżdża i z jakiej Hameryki: najważniejsze, żeby na końcu można było podkręcić wąsa, tak aby śmiechom nie było końca, a wszyscy śmiali się i dokazywali. Ku zakrzepieniu serc!
Obchody stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości zaowocowały wzmożeniem patriotycznym w repertuarach operowych w całym kraju. Jak to zwykle bywa przy takich okazjach, dobór programu okazał się, tendencyjny, by nie rzec sztampowy.
Międzynarodowy Festiwal Chopin i Jego Europa odbywa się po raz czternasty, w tym roku pod hasłem „Od Chopina do Paderewskiego” – odwołanie do tego ostatniego podyktowane zostało z pewnością obchodami związanymi ze stuleciem odzyskania przez Polskę niepodległości.
Teatr Wieki – Opera Narodowa w Warszawie premierą nowej inscenizacji „Strasznego dworu” Stanisława Moniuszki w reżyserii Davida Pountneya świętował właśnie pięćdziesięciolecie działalności w gmachu odbudowanym po wojnie.
Nabożeństwo żałobne w pięćdziesiątą rocznicę śmierci Słowackiego uświetniło wykonanie „Requiem” Johannesa Verhulsta, na którego temat „Encyklopedia muzyki” PWN pod redakcją Andrzeja Chodkowskiego milczy, a nagrań samego utworu próżno, jak się zdaje, gdziekolwiek poszukiwać.
Podejmując trud inscenizacji „Halki” na operowej scenie narodowej, reżyser decyduje się na wielopłaszczyznową konfrontację: po pierwsze, ze skojarzoną z dźwiękami Moniuszkowskiego arcydzieła historią dumy i cierpienia narodowego, po drugie, z głęboko zakorzenioną w PRL-u tradycją sceniczną rodem z Cepelii.