Mówiło się kiedyś, że niektórzy pisarze trafiają po śmierci do „literackiego czyśćca”. Ich utwory przestają być czytane, ale tylko na jakiś czas. Ostatnio w takim czyśćcu przebywał odkrywany na nowo Jarosław Iwaszkiewicz. Czy taki los czeka też prozę Konwickiego?
„Byli sobie raz” to wielowątkowa opowieść o rodzinach Leniców i Konwickich, Elżbiecie Czyżewskiej, polskich emigrantach w Ameryce, marzeniach, ideałach i przyjaźni. Dziś, kiedy wszystko staje się seryjne, przeliczalne na pieniądze i podobne do siebie, książka Konwickiej jest wycieczką w zupełnie inne rejony, widokówką nie z tego świata.
„Zestawił Konwickiego z Bułhakowem. Obaj pokazali, jak wyobraźnią i śmiechem walczyć ze smokiem komuny i jak w tej walce odnosić niejakie sukcesy”. Tadeusza Konwickiego żegna Jacek Wakar.
Równie ironiczny, choć mniej mędrkujący od Kundery, równie przenikliwy, choć mniej egocentryczny od Gombrowicza, tak samo wileński, chociaż mniej patetyczny od Miłosza. Powściągliwy i pełen humoru. Tadeusz Konwicki pozostanie jednym z najważniejszych środkowoeuropejskich pisarzy.
„Tak jak sam Konwicki nikogo w swojej twórczości filmowej nie naśladował, tak i nie ma ona następców”. Tadeusza Konwickiego żegna prof. Tadeusz Lubelski.
Jacek Wakar Przeklęty lipiec O odejściu Andrzeja Łapickiego „Gazeta Wyborcza” poinformowała dużym zdjęciem na pierwszej stronie, za to „Rzeczpospolita” znalazła dla aktora jedynie miejsce w zajawkach nad tytułem. Śmierć artysty znów stała się mniej ważna od afery, tym razem taśmowej. Taśmowo potwierdzającej to, co każdemu, kto w Polsce mieszka nie od wczoraj, wydaje się oczywiste. […]
Mario Poczet intelektualistów polskich (17): Tadeusz Konwicki * Mario, artysta plastyk, absolwent warszawskiej ASP. „Kultura Liberalna” nr 170 (15/2012) z 10 kwietnia 2012 r.
Jarosław Kuisz Niedosyt obopólny Przedsmak Pierwsze wiadomości były niepokojące. „To najsłabszy z książkowych wywiadów z Mistrzem” – rozniosło się po Nowym Świecie i okolicach. „Niemożliwe!” – protestowali wciąż liczni wyznawcy, dla których najważniejsze było, że wielkie milczenie znów zostało przerwane. Przecież od 1995 roku Tadeusz Konwicki nie opublikował ani jednego tomu premierowej prozy. Prawda. Czasem […]
Helena Anna Jędrzejczak Między peerelowskimi kawiarniami (część IV) Po Wojnie nic nie było takie samo – to truizm. Wojna położyła kres wolnej Polsce – to oczywistość. Wojna sprawiła, że nie można już było chcieć „wiosną wiosny, nie Polski zobaczyć”1 – bo właśnie za Polską, przedwojenną, szczęśliwą z dopiero co odzyskanej niepodległości wszyscy teraz tęsknili. Ale […]
Jarosław Kuisz Milan Kundera „Spotkanie”. Recenzja – Extended Version Konwicki, Kundera… Podczas samotnej lektury wrażenie spotkania ma szczególny smak. Istnieje skromna grupa pisarzy, która potrafi uzyskać szczególny ton szczerości, sprawiający, że milczący czytelnik ma osobliwe doznanie rozmowy. Do takich autorów wielu czytelników bez wahania zaliczy Tadeusza Konwickiego, inni zaś być może pomyślą o Milanie Kunderze. […]
Sylwia Wachowska Rozszczepione podniebienie pokoleń Rzecz jednak miała się tak – i kobieta i mężczyzna wiedzieli o tym równie dobrze – że przyczyna tego niezrozumiałego zjawiska , z którym przyszło im się zmierzyć nie jest tylko natury cielesnej – że nie wypada go tylko tłumaczyć niezatrzymaną w porę taksówką czy rześkim bałtyckim powietrzem. Zjawisko owo […]