W swoim debiucie reżyserskim Boots Riley pokazuje konflikty między człowiekiem a systemem. Czy można to zrobić bez przedkładania publicystycznych tez nad artystyczny efekt?
Gilliam stanął w szeregu twórców, którzy latami mierzyli się z arcydziełem Cervantesa. Być może jednak paradoksalnie najciekawszym efektem tych zmagań byłoby niezwieńczenie ich ukończeniem filmu?
Szanowni Państwo! Gospodarka lub kultura – to w największym skrócie dwie odpowiedzi najczęściej udzielane na pytanie: „skąd się wzięli populiści?”. W szeroko rozumianym obozie liberalnym do tej pory zdecydowanie dominowała teza, według której populizm jest obecnie na fali wznoszącej ze względu na gospodarkę. Czkawką odbija się kryzys finansowy z 2008 roku, kiedy to obywatele Zachodu […]
„Wie pan, świat dzieli się na tych, którzy dają i tych, którzy biorą. Ja należę do tych pierwszych – rozdaję obraźliwe komentarze, a inni biorą je do siebie. A przecież dawać jest zawsze lepiej, nie sądzi pan?”, mówi jeden z twórców „Latającego Cyrku Monty Pythona”.
„Benvenuto Cellini” to nie pierwszy przykład połączenia kina z operą. Czy ten eksperyment może się jednak udać? Czym jako reżyser operowy (nie) zaskoczył nas Terry Gilliam?
Terry Gilliam posiada status dobrze rozpoznanego klasyka docenianego za wizjonerską erudycję i nieskrępowaną fantazję, obowiązkowo kojarzonego z grupą Monty’ego Pythona. Ów gawędziarski żywioł dominuje również w najnowszej produkcji Gilliama – „Teoria wszystkiego” to dygresyjny i pesymistyczny traktat o życiu klasy kreatywnej.
Anna Mazgal Profesor, szyb wentylacyjny i ja Zygmunt Bauman jest dla mnie tym, kim dla bohatera filmu „Brazil” (w reżyserii Terry’ego Gilliama), Sama Lowry’ego, był Harry Tuttle, renegat-specjalista od klimatyzacji. Tuttle, zawadiacko grany przez Roberta De Niro, pokazuje Lowry’emu, że doskonały świat biurokratycznego postępu jest ponurą dystopią, w której nic nie jest tym, czym się […]
Łukasz Pawłowski Powiało nudą. „Parnassus” Rzadko zdarza mi się oglądać filmy, w których los bohaterów obchodziłby mnie tak mało jak w tym wypadku. Gdyby nagle w połowie seansu pojawiły się napisy końcowe, bez szemrania wyszedłbym z kina, nie domagając się żadnych wyjaśnień. Oto bardzo poprawnie zrealizowana, kolejna wersja opowieści o Fauście – dramat człowieka, któremu […]