Szanowni Państwo! „Dlaczego PiS-owi nie spada poparcie?”. Właściwa odpowiedź na to pytanie to od niemal czterech lat święty Graal polskiej polityki. Reakcje na tak postawiony problem różnią się w zależności od osoby odpowiadającej, ale także czasu i panującej w danym momencie politycznej koniunktury. W gruncie rzeczy można je jednak podzielić na trzy zasadnicze grupy.
„Sądzę, że katolicy traktujący katolicyzm nie tylko «formalnie», ale jako formę swojego życia, mieli raczej skłonność do zachowania nonkonformistycznego i odpłynięcia od PiS-u lub, owszem, poparli tę partię, ale w ramach jakiejś bardziej skomplikowanej strategii wyborczej”, pisze redaktor kwartalnika „Christianitas”.
Szanowni Państwo! Gołym okiem widać, że polska debata publiczna już dawno straciła zamiłowanie do subtelności. Analizę sceny politycznej nagminnie sprowadza się do prostego podziału na zwolenników PiS-u oraz anty-PiS. Te dwie grupy nazywa się zwykle „radykalną prawicą” oraz „obozem liberalno-lewicowym”. Pomijamy w tym miejscu niedorzeczność drugiej ze zbitek językowych – liberalizm i socjalizm to raczej […]
Państwo polskie powinno suwerennie bronić praw, które wynikają z rozpoznawanego w dziejach rozumienia sprawiedliwości. Należy do nich prawo do życia. PiS chce reprezentować wyborcę katolickiego, ale nie zamierza realizować podstawowego elementu sprawiedliwości społecznej. Dlatego nie można mówić, że w Polsce rządzi prawica.