„Ideologia stojąca za brexitem to wyraz angielskiego nacjonalizmu, nie brytyjskiego, ale właśnie angielskiego. Opiera się na imperialnym przekonaniu, że Anglicy dominują w Zjednoczonym Królestwie, a Brytyjczycy z kolei dominują nad resztą świata. To wszystko już przeszłość, historyczne rojenia, zbiorowe szaleństwo”, mówi słynny brytyjski historyk.
„Jeśli zapytalibyście mnie rok temu, jakie są moje najbardziej radykalne przewidywania na kolejny rok, nie wymieniłbym żadnej z rzeczy, które wydarzyły się w tym czasie. Mamy do czynienia z całkowitym upadkiem rządu”, mówi dziennikarz tygodnika „The Economist”.
Jak przy każdym rozstaniu, stronom wydaje się, że nic się w zasadzie nie zmieni, tylko nie będę się już musiał droczyć z tą okropną babą albo nie będę już musiała znosić tego obrzydliwego dziada. Ale nie ma czegoś takiego jak przyjemny i darmowy rozwód, po którym wszyscy są zadowoleni.
Rozwiązaniem przedwyborczego impasu byłoby pojawienie się osobowości z oryginalnym programem, takiej jak Tony Blair z propozycją „trzeciej drogi”, co oznaczało praktycznie przeorientowanie lewicowego programu Partii Pracy na pozycje lewicowo-centrowe.
Każda dobra marka – a partia polityczna także jest marką – powinna odbiorcy kojarzyć się z czymś wartościowym. Polskie partia opozycyjne – na czele z Platformą Obywatelską – nie kojarzą się absolutnie z niczym.
Wielka Brytania, podobnie jak większość państw Europy, przeżywa kryzys przywództwa, kryzys ekonomiczny oraz kryzys zaufania do Unii Europejskiej. Anglię te trzy kryzysy dotknęły jednocześnie, zaś śmierć Margaret Thatcher i jej pogrzeb dały premierowi Davidowi Cameronowi szansę na ponowne zdefiniowanie brytyjski polityki po ostatnich nieudanych negocjacjach między państwami UE o obniżenie składki członkowskiej i zmniejszenie budżetu Wspólnoty. Hołd, jaki Cameron złożył „Żelaznej Damie” miał przypomnieć większości Brytyjczyków dni chwały, gdy ich państwo posiadało silnego przywódcę, a tym samym przynieść kulturowe zwycięstwo konserwatystom w bieżącej walce z Partią Pracy.
Józef Pinior Eric Hobsbawm 1917-2012 Eric Hobsbawm umarł w londyńskim szpitalu w wieku 95 lat, według relacji jego córki dla „Guardiana” – ze stertą gazet obok siebie. Właściwie tak wyobrażałem sobie jego śmierć. Pierwszy raz w życiu zobaczyłem go z gazetą na początku września w 1993 r. w Center for Studies of Social Change Charlesa Tilly’ego, na piątym piętrze […]
Łukasz Pawłowski Komu skacze po konwencji? Choć wśród Amerykanów popierających Baracka Obamę próżno szukać entuzjazmu sprzed czterech lat, a sondaże przez wiele tygodni dawały prezydentowi jedynie niewielką przewagę nad kandydatem Partii Republikańskiej, to wciąż on ma większe szanse na wygraną w listopadowych wyborach. Obama prowadzi w najważniejszych dla wyniku wyborów stanach, mimo malejących środków na […]
Kiedy Polska organizowała Euro 2012, jako jeden z głównych celów tej imprezy wymieniano wyjście z postkomunistycznego cienia i pokazanie, że jest ona normalnym krajem, zdolnym do zorganizowania poważnego wydarzenia sportowego. Ważna była także chęć przyciągnięcia uwagi światowych mediów.
Łukasz Pawłowski Podwyżka czesnego nie zatopi Torysów. O studenckich protestach w Londynie Od 10 listopada dziesiątki tysięcy studentów protestowało w Anglii przeciwko podniesieniu maksymalnej stawki czesnego za studia na poziomie licencjatu z trzech do dziewięciu tysięcy funtów. Przeciwnicy rządu Davida Camerona nie zostawiają na premierze suchej nitki, nazywając go nieodrodnym dzieckiem Margaret Thatcher, wieszczą rychły […]
Łukasz Pawłowski Trzecią drogą do „nowego Jeruzalem”? Historia najnowsza brytyjskiej polityki Ilu premierów miała Wielka Brytania od czasu zakończenia II wojny światowej? Myślę, że człowiek przeciętnie zorientowany w historii politycznej tego kraju byłby w stanie wymienić zaledwie 2 – 3 osoby. Co więcej, nawet w ocenianiu tych najbardziej znanych polityków nie brakuje uproszczeń: Churchilla przyjęło […]
Łukasz Pawłowski Wszystko ze wszystkim powiązane „Autor widmo” to bez wątpienia jeden z najlepszych filmów Romana Polańskiego. Analogie pomiędzy fabułą a losem polskiego reżysera istotnie dodają mu smaczku, ale film obroniłby się przed krytyką nawet bez marketingowej pomocy szwajcarskiego wymiaru sprawiedliwości. Sam Polański nie jest zresztą jedynym ukrytym bohaterem tego filmu. Drugi to oczywiście Tony […]