W polskie Święta stajemy przy niemieckiej choince, obok włoskiej szopki, jedząc białoruską kutię i dzieląc się litewsko-słowacko-ukraińskim opłatkiem. A co gorsza, śpiewamy być może jeszcze austriacką „Cichą noc”. Nie wspominając o pogańskich duszach przodków lewitujących nad pustym talerzem. Niekatolicki multikulturowy koszmar. Mimo to – wszystkiego najlepszego!
Nie zgadzam się z definicją patriotyzmu i polskości, w którą wierzy Młodzież Wszechpolska czy ONR. Każdy ma prawo do własnego zdania, nie mogę jednak zaakceptować poglądów, które żywo godzą we mnie i tysiące innych osób, które nie wpisują się ich definicje etnicznego Polaka-katolika – pisze Margarit Haurtyunyan ze Stowarzyszenia Projekt: Polska.
Nikola, uczennica jednej z warszawskich szkół, została pobita przez swoje „koleżanki”. Wyróżniała się kolorem skóry, co od razu zwróciło uwagę rówieśniczek, tworzących klub jej „antyfanów”. Nauczyciele wiedzieli, że Nikola jest prześladowana. Nic to nie zmieniło.
Kultura i język nie są niczyją własnością, nie da się ich zamknąć na klucz, tego, kto zaklina je jako własne mienie, odpychają od siebie, tego, kto na nie krzyczy, osadzają w lochu wulgarności.
Niemieckojęzyczne pisarstwo prezentowanych w zbiorze autorów sytuuje się na przecięciu kultur, korzysta z wielu słowników. Shida Bazyar opisuje doświadczenia irańskiej rewolucji, Ulrike Draesner – chaotyczną wędrówkę ludów po II wojnie światowej, Matthias Nawrat – polsko-niemieckie pogranicze, Deniz Utlu – życie osiadłej w Niemczech tureckiej rodziny, Antje Rávic Strubel – intymne relacje bohaterów zanurzonych w anglojęzycznym mikrokosmosie.
Żyłam w polu przecięcia. W Berlinie uważają mnie zazwyczaj za Austriaczkę. Śląsk był przez długi czas częścią c.k. monarchii. Taki jest mój niemiecki. To pole przecięcia dzieliłam z siostrą. […] Tylko moja siostra mówi z tym samym wzorcem intonacji co ja.
Czy mamy plan na kolejne 25 lat polskiej wolności, czy też żadnych planów nie będziemy robić, bo przecież „you only live once”?
Zbiór artykułów „Kultury Liberalnej” na temat niepowodzeń polityk imigracyjnych w krajach Europy Zachodniej.
Szanowni Państwo, nie tak dawno na okładce szwajcarskiego magazynu „Die Weltwoche” umieszczono zdjęcie celującego z pistoletu, śniadego chłopca. Tytuł pod zdjęciem głosił: „Romowie nadchodzą. Najazd na Szwajcarię”. Groteska polegała na tym, że fotografię zrobiono nie w Szwajcarii, lecz w Kosowie. Przedstawiony na zdjęciu młodzieniec nazywał się Mentor Malluta. W rzeczywistości prezentował on fotografowi rewolwer-zabawkę, znalezioną […]
Asymilacja powoduje cierpienie, każąc ludziom być kimś innym, niż czują, że są. Niezależnie od tego, jak dana osoba się stara, nigdy nie zostanie uznana za „w pełni swoją” przez członków grupy, do której aspiruje. W międzyczasie może też przestać być uznawana za „swoją” przez członków grupy, z której się wywodzi. Pozostanie sama.
Spojrzenie na własną przeszłość bywa trudne – można odkryć, że gdzieś po drodze, niezależnie od nowych aspiracji i otoczenia, pozornego awansu czy degradacji, zagubiło się swój własny głos. Ostatnia powieść Zadie Smith dotyczy nie tylko mieszkańców wielokulturowego Londynu. Mówi o doświadczeniu zmiany, która zawsze wiąże się ze stratą.
Najpierw jest droga. Wąska na tyle, że czasem trudno minąć się na niej dwóm samochodom. Ale to nie jest duży problem. Trasa Sejny-Puńsk nie jest często używana. Stromo. Jest tam jeden feralny pagórek – ilekroć jadę do Puńska zimą, ostrożnie wjeżdżam na pierwszym, najwyżej drugim biegu. Lód i zawiany śnieg zalegają na drodze, uniemożliwiając normalną jazdę. Czasem droga prowadzi przez las, czasem przez zagajniki, rzadko kiedy przez wsie. Jest pusto.
Szanowni Państwo, nasze miasta rozbrzmiewają właśnie niepowtarzalną „muzyką” – językami najróżniejszych narodów świata. Doświadczamy czegoś radosnego i zupełnie wyjątkowego: przedsmaku Polski Multikulturalnej – Rzeczypospolitej Wielu Narodów. Niedawno podczas debaty emerytalnej można było tu i ówdzie usłyszeć ekspertów, zachęcających do pobudzania imigracji do Polski. Miałby to być sposób na uśmierzenie rozmaitych bolączek, jak na przykład nadciągającego […]
Paweł Marczewski Wszyscyśmy z Galicji. O „Cesarzu Ameryki” Martina Pollacka Martin Pollack ma dobre powody, by interesować się zapomnianymi dziś pisarzami, przedsiębiorcami, przestępcami z Europy Środkowej i Wschodniej. Wychowany w niemieckojęzycznej rodzinie, która przed II wojną światową mieszkała wśród Słoweńców w Karyntii, dobrze poznał, co to znaczy szowinistyczna mobilizacja. W przejmującej książce „Śmierć w bunkrze” […]