Bądź niezależny intelektualnie. Kultywuj kulturę daru i wdzięczność. Pisz o rzeczach ważnych dla samego siebie. Smakuj życie. To tylko kilka z wielu wartych zapamiętania lekcji, jakich udzielał swoim przyjaciołom Paweł Śpiewak.
Paweł rozumiał, jak ważne jest budowanie więzi i tego się od niego nauczyłem. I odwiedzania małych miasteczek, które nie do końca są po drodze do celu. Ten wiersz chciałbym Pawłowi zadedykować.
Kiedy oddawałam mu kolejne rozdziały prac, nie pytał, co przeczytałam, jakie robiłam przypisy. Pytał: „Bolało, jak pisałaś? Pisanie ma boleć. Ma być o czymś dla ciebie ważnym. Jak bolało, to jest dobrze”. Paweł – nauczyciel, twórca metody filozoficznej, myśliciel.
Kto nie rozmawiał z Pawłem Śpiewakiem, nie do końca miał szanse doświadczyć charyzmy, która w piśmie ulegała pewnemu stonowaniu. Zapamiętam go zawadiacko uśmiechniętego, prowokacyjnie zaczepnego, przekonanego o tym, że nieustanne zadawanie pytań sobie i światu to nasz psi obowiązek.
Opinia żyje w przekonaniu, że trzeba ustalić prawdę historyczną, która jest jedna. Otóż odważę się powiedzieć, że w rozumowaniach historycznych fałsz jest znacznie bardziej jednoznaczny od prawdy. W bardzo wielu sprawach przeszłość nie będzie czarno-biała, a obraz będzie dyskutowany, dopóki ludzie nie przestaną się nim interesować.
„Miał styl skondensowany, precyzyjny, do bólu analityczny, ale jednocześnie wciągający czytelnika w elokwentną narrację. Jego «Historia Polski w XX wieku» jest do dzisiaj najlepiej sprzedającą się za granicą książką naukową polskiego autora”, pisze Robert Traba o Włodzimierzu Borodzieju. We wrześniu ten jeden z najbardziej znanych polskich historyków obchodziłby swoje 65. urodziny.
Piszę przede wszystkim o człowieku, bo jego odejście w ostatnich dniach lipca ma dla mnie wymiar osobisty. Ale umarł również wybitny historyk i świadek „stulecia Zagłady”.
Ten cały IPN jako wyrocznia o prawdzie historycznej, ta śmieszna i zarazem straszna „polityka historyczna”, to obecne działanie rzekomo w obronie godności narodu w kwestii stosunku do Żydów idą przeciw podejściu Jurka do historii jako przedmiotu badania i szerokiej refleksji.
W czerwcu minął rok od śmierci wybitnego polskiego filozofa Cezarego Wodzińskiego. Książka Piotra Augustyniaka to pierwsza próba przedstawienia dorobku i pytanie o przyszłość dziedzictwa, jakie zostawił po sobie mistrz.
Bardzo zasmuciła nas informacja o śmierci prof. Zygmunta Baumana, wybitnego socjologa, teoretyka późnej nowoczesności, a także – co dla nas ważne – przyjaciela redakcji „Kultury Liberalnej”. Poniżej przypominamy dwie wypowiedzi Profesora dla naszej redakcji.
Po śmierci wybitnego socjologa publikujemy wspomnienia jego uczniów, współpracowników i przyjaciół.
Po śmierci wybitnego socjologa publikujemy wspomnienia jego uczniów, współpracowników i przyjaciół.
Wspomnienie o zmarłym przed kilkoma dniami wybitnym historyku, prof. Januszu Tazbirze.
To nie tylko grobowiec eksperymentu , ale też grobowiec sowieckiego imperium. Katastrofa zdecydowanie przyśpieszyła jego upadek. Były imperia, które zostawiły po sobie piramidy. Czy symbolem sowieckiego został Czarnobyl?
3 kwietnia 2016 r. zmarła Irena Kamieńska, wybitna reżyserka filmów dokumentalnych. Jej sylwetkę oraz twórczość, przesiąkniętą duchem społecznego zaangażowania oraz empatii wobec najsłabszych i wykluczonych, przede wszystkim kobiet, wspomina jej uczennica.
