85 lat temu władze polskich uczelni zaczęły wprowadzać getta ławkowe – zinstytucjonalizowaną formę dyskryminacji studentów pochodzenia żydowskiego. 22–23 listopada 2022 roku na Uniwersytecie Warszawskim odbędzie się konferencja naukowa, a jednocześnie upamiętnienie tych wydarzeń, tak długo spychanych do nie-pamięci.
„Mówiąc o polskim wokizmie, mówimy o prawicowych fantazjach na jego temat. Że studenci są wrażliwi jak płatki śniegu, a safe spaces na uniwersytetach kneblują debatę. To kopiowanie języka amerykańskiej konserwatywnej prawicy, który ma nikłe zastosowanie w polskiej rzeczywistości. To nie wokizm jest u nas problemem, tylko dyskryminacja różnych grup” – mówi psycholog społeczny prof. Michał Bilewicz.
Dyskusję na temat obecności osób trans wśród nas, na temat ich praw oraz ich życia, powinniśmy zacząć nie od abstrakcyjnych kategorii takich jak „tożsamość” czy „uznanie”, ale od prozy życia.
Adam Wajrak na przykładzie podwodnych żyjątek pokazuje, że tradycyjny dwupodział płci nie jest jedynym spotykanym w naturze. U Anny Onichimowskiej dziadek wychodzi z szafy. Łatwo nie ma. We „Wszystkich kolorach świata” autorzy i autorki przedstawiają różne typy „odmienności”. I starają się na s z nimi oswoić, by „lękać nie musiał się już nikt”.
Jego debiutancka autobiograficzna powieść stała się we Francji jednocześnie skandalem i sukcesem. Édouard Louis odsłonił w niej biedę, a jednocześnie homofobię i skłonność do przemocy robotniczego środowiska, z którego wyrósł. Tę historię wykluczonych, którzy jednocześnie wykluczają odmiennych od siebie, przeniosła właśnie na deski teatru Anna Smolar.
Nagroda Nobla w dziedzinie literatury stanowi miarę angażowania się artysty w sprawy tego świata, honoruje językowe manifestacje naszej polityczności – naszego zajmowania się tym, co ważne, wspólne i przyszłościowe. W tym sensie Nobel dla polskiej pisarki jest wyróżnieniem wysoce adekwatnym i zrozumiałym.
Konflikt wokół praw osób LGBT jest przez szeroko pojętą prawicę przedstawiany jako konflikt o wartości, troska o zbawienie i porządek moralny w Polsce. Tymczasem jest po prostu polityką, która z chrześcijaństwem nie ma nic wspólnego. Z kolei „LGBT” to ludzie, konkretne osoby, nasi bliźni, a nie „ideologia”.
Mary Beard wzywa do zmiany całego systemu społecznego, który całymi wiekami był budowany w oparciu o męskie spojrzenie na rzeczywistość. Musimy zjednoczyć się jako kobiety i zdefiniować, co jest kobiecym punktem widzenia.
W „Komunii” mamy do czynienia z doświadczeniem społecznym dotyczącym większości polskich dzieci, ich rodzin i otoczenia. Dla antropologa i socjologa religii dokument Zameckiej jest zatem bardzo ciekawym źródłem refleksji.
„Zwierzęta nocy” to widowiskowe show o powierzchownej urodzie. Tom Ford nie radzi sobie ze zgłębianiem problematyki wykluczenia ani z portretowaniem skomplikowanych emocji.
Dzisiaj, w sierpniu 2016 r., nikt z nas nie ma wątpliwości, że przyszło nam żyć w niespokojnych czasach. Era „końca historii” i przekonania, że teraz może być już tylko lepiej i tylko spokojniej, bezpowrotnie odeszła w przeszłość.
Coraz więcej aplikacji na smartfony wkracza w naszą rzeczywistość i umożliwia alternatywne korzystanie z przestrzeni miejskiej. Czy oferują nam coś ciekawego?
Maciej Olekszy stworzył subtelny, nieco efemeryczny cykl poświęcony Walentemu Potworze. Dzięki technice akwareli przedstawienia są delikatne, miękkie, jakby niematerialne. Dopiero gdy pada hasło „niepełnosprawność”, zyskują ekspresję i siłę wyrazu, którą wcześniej zastępowało poczucie łagodności.
Dokumentalista spoglądający na społeczne patologie i ludzkie tragedie często staje przed dylematem: czy ma je tylko przedstawiać, czy powinien dążyć do ich naprawy. Jaką strategię przyjęła autorka filmu o ludziach skazanych na egzystencję na śmietnisku, tuż pod wielką europejską stolicą?
Świecka, tolerancyjna Europa chwieje się w posadach. Atakują ją z różnych stron radykałowie muzułmańscy i chrześcijańscy. Swoje dokłada antyeuropejska prawica. Choć są w mniejszości, to oni nadają ton. Czas się temu przeciwstawić.