„Jak chcecie dokonać zmiany, nie wchodząc do polityki? A politykę robi się w partiach, gdzie zawsze jest jakiś stempel. Gra zespołowa wymaga wielu kompromisów”, mówi kandydat Zjednoczonej Prawicy w wyborach do Senatu.
„Kiedy w latach 90. okazało się, że nasz przemysł jest niewydolny i szkodliwe dla środowiska fabryki zaczęły się zamykać, emisje zaczęły spadać. To paradoks, ale w tym sensie najbardziej zielonym politykiem III RP jest Leszek Balcerowicz”, mówi socjolożka z Fundacji ClientEarth.
Dla pokolenia, które zbudowało III RP, walka między Prawem i Sprawiedliwością a opozycją to spór najwyższej wagi, dotyczący kształtu, a może i obecności polskiej demokracji. Dla młodszych pokoleń Polaków dzisiejszy spór w wielkiej mierze wygląda jednak na dość bezwzględną dogrywkę o schedę.
Niechęć i dystans wielu Polaków do państwa wynikają z doświadczeń osobistych z instytucjami typu szkoła, urząd pracy, sąd rejonowy czy lokalna przychodnia. Nie trzeba do tego wspominać siedmiu okupacji i jedenastu zaborów, przeżycie ostatniego trzydziestolecia zupełnie wystarczy.
Oto znaleźliśmy się na obszarze nieznanym – odpowiedniku białych plam na dawnych mapach. Po raz pierwszy od XVIII wieku dorosło pokolenie, które urodziło się i ukształtowało we własnym, suwerennym państwie. Jest to fakt nie tylko godny odnotowania czy celebracji, ale przede wszystkim gruntownego przemyślenia na przyszłość.
Odpowiedzią na „kulturę podległości” może być w wymiarze politycznym republikańskie minimum. Polega ono na odrzucaniu tych zachowań polityków, które prowadzą do destrukcji zaufania jako fundamentu wspólnoty politycznej.
„Jesteśmy jak rodzina, która siedzi w domu, rzuca w siebie talerzami, a tymczasem pod ten dom podchodzą barbarzyńcy. Zareagujemy dopiero, jak ci barbarzyńcy będą już w dużym pokoju? Wtedy będzie za późno”, mówi dyrektor programowy Onetu.
Nowe, młode pokolenie to pokolenie, którego ja, średniak metrykalny, nie rozumiem. Mogę je opisywać jakimiś sformułowaniami, ale i tak wydaje się to jedynie przybliżeniem przykrywającym niezrozumienie. A co dopiero mają powiedzieć osoby tworzące dotychczas polską politykę?
Partyjni wodzowie wpuścili przed siebie Andrzeja Dudę, Magdalenę Ogórek i Adama Jarubasa, żebyśmy uwierzyli, że naprawdę chcą im oddać jakąś część swojej władzy. Nie łudźmy się, to efektowna sztuczka, nic więcej. Obserwujemy grupę tymczasowych polityków, którzy nawet nie potrafią udawać prawdziwych liderów.
Clintonowie powracają, promując rodzinną fundację, a wraz z nimi pojawiają się pytania o prezydenturę w 2016 roku. Spekulacje dotyczą jednak już nie tylko Hillary, ale także nieco zapomnianej… Chelsea.
Troska i opieka nad starymi rodzicami stały się w Chinach nie tylko obowiązkiem moralnym dorosłych dzieci, ale także prawnym. 1 lipca weszło w życie nowe prawo dotyczące ochrony praw i interesów osób starszych, w myśl której dzieci powinny „często odwiedzać rodziców i dbać o ich potrzeby materialne i psychiczne”.