Według projektu ministra finansów przedsiębiorcy będą płacić niższą składkę zdrowotną niż pracownik zarabiający płacę minimalną. W tle dyskusji o składkach jest jednak głębsze pytanie – o wydatki państwa w czasach wojny i transformacji energetycznej.
Wielu dzisiejszych dwudziesto-, trzydziesto- i czterdziestolatków nie wierzy w żadną emeryturę od państwa. Swoje składki emerytalne traktują jako pomoc dla rodziców i dziadków, którą wypłaca im ZUS, ale wiedzą, że o swoją emeryturę muszą zatroszczyć się sami. Ilu z Was myśli podobnie?
Szanowni Państwo! „Mam to w d…! I tak nic nie dostanę”. W ten sposób jeden z naszych redakcyjnych kolegów odpowiedział na pytanie, dlaczego w ogóle nie interesuje go system emerytalny, a co za tym idzie – jego własna emerytura. Ten, mówiąc delikatnie, sceptycyzm wydaje się wśród dzisiejszych dwudziesto-, trzydziesto-, a nawet czterdziestolatków niemal powszechny. Owszem, […]
„Przyszli emeryci powinni zatem mieć świadomość, że kolejne kryzysy finansowe i załamania giełdowe będą rujnować wartość środków zgromadzonych w funduszach inwestycyjnych i emerytalnych. Będzie je niszczyć także inflacja, a część może zostać zdefraudowana przez instytucje zarządzające”, mówi kierowniczka Katedry Finansów Międzynarodowych w Szkole Głównej Handlowej.
Zaufanie obywateli do systemu emerytalnego spadło do tego stopnia, że myślenie o dalekiej przyszłości jako o systemie emerytalnym opartym na ZUS-ie niespecjalnie Polaków zajmuje. Bo i tak gdzieś podskórnie część z nas czuje, że tych emerytur wcale nie będzie”, mówi członek zarządu Fundacji Kaleckiego.
Gdyby wprowadzić emeryturę obywatelską, do zapłacenia byłoby wciąż tyle samo, ale dla nas – płacących horrendalnie podniesione w tym celu podatki – nic by już z tego nie wynikało. To jest system sformatowany pod polityków, którzy uwielbiają wydawać nasze pieniądze tu i teraz, kiedy są politykami; przyszłość, która jest ważna dla nas, dla nich jest mniej istotna – przekonuje Marek Góra, profesor ekonomii SGH, współtwórca obecnego systemu emerytalnego.
„W Polsce nie ma pojęcia państwa jako abstrakcyjnej idei dobra wspólnego. W Polsce wszystko jest spersonalizowane – są konkretni ludzie, którzy w oczach swoich zwolenników to państwo uosabiają. Każdy twierdzi, że jest Polakiem, że chce dobra Polski, ale nikt w tę Polskę nie wierzy”, mówi politolog z Uniwersytetu w Oksfordzie.
Marta Bucholc Ani śladu nudy. „Sherlock Holmes” Sherlock Holmes miał wiele dziwactw. Jadał nieregularnie, regularnie nie dosypiał. Nie przejmował się wietrzeniem pomieszczeń. Był pracoholikiem. Bez zajęcia nudził się straszliwie, zabijając czas czytaniem, doświadczeniami chemicznymi, grą na skrzypcach i milczeniem. Milczenie bywało objawem melancholii, którą zwalczał tytoniem i przyjmowaną dożylnie morfiną. Mimo to utrzymywał znakomitą kondycję […]