„Bardzo głodna gąsienica” Erica Carle’a – 84-letniego obecnie autora i ilustratora, który ma na swoim koncie ponad 70 książeczek dla dzieci sprzedanych na całym świecie w ilości blisko 140 milionów egzemplarzy
– do tej pory została przetłumaczona na ponad 50 języków. W 2009 roku w corocznej ogólnoświatowej akcji czytania dzieciom tej samej książki w tym samym czasie przez biorących w niej udział rodziców, nauczycieli i bibliotekarzy „Bardzo głodną gąsienicę” wysłuchało ponad 5 milionów dzieci na całym świecie. W tym samym roku, z okazji 40. urodzin wygłodniałej bohaterki, Eric Carle zaprojektował st
ronę startową wyszukiwarki Google, a 20 marca został ogłoszony w Stanach Zjednoczonych Dniem Bardzo Głodnej Gąsienicy. Ma ona nawet zasługi w promowaniu zdrowego żywienia wśród amerykańskich dzieci, bowiem sięgają po nią pediatrzy, aby przestrzec swoich małych pacjentów przed nadmiernym objadaniem się. Jest również inspiracją do tworzenia scenariuszy lekcji, zabaw edukacyjnych, gier komputerowych i gadżetów dla dzieci. Po nią sięgały m.in. Barbara Bush i Hilary Clinton podczas swoich spotkań z amerykańskimi przedszkolakami.
Na czym więc polega fenomen zielonego robala? Dzięki Wydawnictwu Tatarak jest szansa przekonać się o tym na własnej skórze. Całkiem niedawno ukazało się wznowienie „Bardzo Głodnej Gąsienicy”. W księgarniach dostępne są dwie wersje książeczki: XL (30 × 21 cm) oraz mini (17,8 × 13,4 cm), obie w twardych oprawach (jest to słuszny wybór zwłaszcza w okresie, gdy czytelnicy swoje książki pożerają i dosłownie, i w przenośni). Od niedawna można również kupić kolorowankę i fartuszek z gąsienicą.
Książka urzeka już samą okładką z pomalowaną jaskrawymi kolorami cudaczną gąsienicą: stwór ten z pewnością nie umknie uwadze małych czytelników. Ilustracje Erica Carle’a wykonane są techniką kolażu, a dokładniej naklejanek tworzonych przy użyciu własnoręcznie malowanych kolorowych bibułek i tradycyjnych technik plastycznych. Fabuła książeczki jest prosta – przedstawia siedmiodniowy cykl rozwojowy motyla – od jajeczka, przez larwę (tytułową gąsienicę właśnie) i poczwarkę, aż do stadium imago, czyli dorosłego owada. Każdy etap rozwoju głównej bohaterki opatrzony jest równie prostymi (ale przez to czytelnymi dla dziecka) ilustracjami.
Najpierw czytamy, że w świetle księżyca leży na liściu jakieś jajeczko, z którego następnego dnia wykluwa się mała gąsienica. Na kolejnych stronach dowiadujemy się, że gąsienica jest bardzo głodna i, aby nasycić swój nieposkromiony apetyt i przygotować się do stadium poczwarki, wciąż coś je i nieprzypadkowo są to produkty, które smakują także zazwyczaj dzieciom. W poniedziałek gąsienica przegryza się przez jabłko, we wtorek przez dwie gruszki, w środę przez trzy śliwki itd.
W końcu apetyt gąsienicy osiąga apogeum i pochłania ogromne ilości pożywienia w postaci lodów, ciasta, sera, serdelka itd., kończąc tę ucztę – co nieuniknione przy takim obżarstwie – z ogromnym bólem brzucha. Sobota jest więc okazją nie tylko do poznawania nowych rodzajów produktów spożywczych, lecz także do przyswojenia życiowej prawdy o tym, że w nadmiarze wszystko może zaszkodzić.
Nic dziwnego, że po takiej uczcie gąsienica nie jest już ani głodna, ani mała, i wreszcie staje się gotowa do przejścia kolejnego etapu rozwoju – stadium poczwarki. Buduje w tym celu kokon, którym się szczelnie owija. Kiedy postanawia go opuścić, okazuje się, że nie jest już gąsienicą, a pięknym, wielobarwnym motylem z szeroko rozpostartymi skrzydłami.
Każda strona, na której narysowane są produkty zjadane przez nienasyconą bohaterkę od poniedziałku do piątku, ma inny format. Jest on dostosowany wielkością do ilości zjadanych danego dnia produktów, przez co środek książeczki wygląda zdecydowanie niestandardowo. Dodatkowo, w każdym produkcie jest wycięty otwór, przez który gąsienica się „przegryzła” – obok kolorowych ilustracji jest to kolejny efekt potęgujący skupienie dziecka na przedstawianej w książce fabule, będący świetną okazją do ćwiczenia organoleptyki i sensoryki.
„Bardzo głodna gąsienica” Erica Carle’a jest książką inspirującą zarówno dla dzieci, jak i dla czytających im i z nimi dorosłych. Lektura tej książeczki może stać się początkiem wielkiej przygody z sympatyczną główną bohaterką w roli nauczyciela, który uczy nie tylko dni tygodnia i nazw produktów spożywczych, ale także czegoś znacznie ważniejszego – jak nie poddawać się i nie rezygnować z marzeń. Aby zostać motylem trzeba wierzyć w swoje wielobarwne skrzydła i znaleźć odwagę, by nimi machać – do tego w końcu służą.
Książka:
Eric Carle, „Bardzo głodna gąsienica”, tłum. Monika Lutz, Wydawnictwo Tatarak, Warszawa 2013 (wznowienie).
